Zwanger zijn na verlies..

Daar is hij dan, de post waarvan ik zo hoopte ik hem ooit weer mocht schijven. Er is de afgelopen maanden zoveel gebeurt, want wat ben ik enorm blij om te zeggen dat wij weer zwanger zijn! In mei deed ik een test, ik had hier geen aanleiding voor, ik was niet over tijd, ik had geen symptomen maar toch ik deed er toch een en die was wonderbaarlijk ook nog positief! Zoveel tranen van geluk maar ook zoveel tranen van angst. Als je mijn vorige blogs hebt gelezen dan kan je begrijpen dat de zwangerschappen na ons zoontje Quinn helaas niet goed gingen. Onze dochter Chloë en haar tweeling broertje verloren wij in maart 2019, intense verdriet omdat Chloë niet levensvatbaar bleek te zijn buiten mijn buik en mijn gezondheid op het randje lag en wij hierdoor de zwangerschap moesten afbreken. Daar bovenop verloren wij in november 2019 ons kindje met 12 weken zwangerschap, dit kindje had tijdens een normale controle helaas geen hartslag meer. Toen ben ik mezelf een beetje kwijt geraakt, ik kon niet meer goed genieten en had veel verdriet wat ik niet goed kon uiten. Na 2 maanden thuis gezeten te hebben en de nodige hulp heb gekregen krabbelde ik weer op en maakte we mooie momenten samen met ons gezin. Onze grootse wens voor nog een broertje of zusje bleef sterk aanwezig en daarom zijn we zo dankbaar dat het ons nu weer gegund is. Elke week mocht ik langskomen voor een echo, de liefste verloskundige stonden altijd voor ons klaar en zo hielpen zij ons door deze spannende eerste maanden heen. Met 12 weken deden wij een NIPT test en na een week wachten kregen we de uitslag dat deze goed was! Met 16 weken kregen we in het ziekenhuis een uitgebreide echo en deze was gelukkig ook helemaal goed voor nu. We weten zelfs al dat Quinn en Chloë er een heel lief klein broertje bij krijgen. Zo intenst dankbaar dat ik nu al 17 weken hun kleine broertje mag dragen. En echt waar ik ben bang maar ik durf richting de toekomst te kijken. Ik durf te genieten op sommige momenten want ik weet dat ik dat moet om de angst de baas te blijven. Ook krijgen we een uitgebreide echo met 20 weken. Ik ben de artsen en verloskundige zo dankbaar dat zij me ons mee denken en zo ontzettend meeleven. Want deze zwangerschap is spannend en het is niet zoals  bij Quinn rozengeur en maneschijn. Het is keihard het vertrouwen in mijn lichaam terug krijgen, het kijken naar voren en proberen zo intenst te genieten van dit kleine bijzondere wonder dat groeit in mijn buik! Want dit kindje is zo ontzettend gewenst en zo welkom dat wij met smart uitkijken naar 20 januari 2021.

Liefs van mij,

xx.