3 jaar geleden
Zwanger zijn is (g) een feestje
Al zou ik het zo weer doen.
Daar zat ik dan midden op straat, alleen en met het gevoel dat ik ging flauwvallen. Ik was 18 weken zwanger en het was nog niet duidelijk zichtbaar onder die dikke winterjas. Rond begin december 2019 was ik ‘s morgens rond 8 uur in de bus gestapt naar mijn werk.
Tegen de eind halte, Amsterdam cs werd ik duizelig, zweterig, misselijk en ging sterretjes zien. Ik wist niet hoe snel ik de bus uit moest komen en gaan zitten op de grond voor frisse lucht. Ik vroeg mensen mij te helpen toen ik uitstapte maar iedereen liep door, ik vroeg voorbijgangers mij te helpen maar het leek alsof niemand mij hoorde. Uit stomheid geslagen zat ik daar met het gevoel dat ik flauw zou vallen en niemand die mij hielp midden in Amsterdam op een door de weekse ochtend om 8.30.
Toen uiteindelijk na minuten daar zitten eindelijk touristen mij kwamen helpen, een ambulance belde en bij me bleven tot deze er was, was ik enorm gelukkig!
Helaas gebeurde dit bus tafereel nog een keer begin januari maar toen in de bus waardoor iedereen over moest stappen en ik met de ambulance op nieuw werd over gebracht naar het ziekenhuis.
In beide gevallen niets te vinden en waarschijnlijk een dalende bloeddruk door de schommelingen, warmte etc.
Toen ik een aantal weken later me niet goed voelde op mijn werk belde ik de verloskundige waar ik gelijk kon langs komen. Ik voelde me weer niet goed maar dit keer was het anders, de checks werden gedaan en ik bleek een hoge bloeddruk te hebben.
Weer op naar het ziekenhuis waar ik in verband met de corona maatregelen alleen naar toe moest. Dat was echt niet makkelijk, de uitleg over eventueel inleiden, de zorgen om eventuele zwangerschapsvergiftiging enlater PUPP dat erbij kwam alles deed ik alleen.
Rond de 34 weken toen ik net medisch was (ivm hoge bloeddruk) had ik een raar gerommel in mijn buik, direct naar het ziekenhuis waar ik ontsluiting bleek te hebben. Toen aan de ctg de weeen leken te versterken en later op de avond de ontsluiting meer werd mocht om 01.30 s’ nachts mijn vriend er toch bij komen. We sliepen in het ziekenhuis maar gelukkig bleef de kleine zitten.
Mijn buik groeide enorm snel, ik had weer in het ziekenhuis gelegen en de PUPP werd echt vreselijk. Mijn hoge bloeddruk werd uiteindelijk de reden tot inleiden wat rond de 38 weken ging gebeuren.