Zwanger zijn. Iets wat ik niet graag over zou doen!

Zwanger zijn. Iets wat ik niet graag over zou doen.

Op 27 januari 2018 deed ik een zwangerschapstest. Ik was een week, iets langer, over tijd en had enorm pijnlijke borsten. Ik kon er niet op liggen, ze niet aan raken of het deed al zeer. Ik deed de test savonds en na niet eens 2 seconde sprong die meteen op positief. Geschrokken en heel blij was ik. Ik was toen al ongeveer 6 weken zwanger. De volgende dag meteen een afspraak gemaakt bij de verloskundige en ik mocht 2 weken later langs komen. Met een binnenwaartse echo mochten we ons wondertje zien. Het hartje klopte en ze was al druk aan het bewegen. Dat moment, vergeet ik nooit meer! Er groeit een klein mensje in me! Ook was ik erg bang. Want wat nou als mijn eetstoornis de zwangerschap niet aan kan..? Ik moest extra vitamines slikken naast de normale mama multivitamine. En verder was er gelukkig geen reden tot zorgen. Dat moment werkte ik in een enorm druk visrestaurant, Simonis. Ik maakte dagen van 12 uur en soms langer. Ik trok het niet meer met de zwangerschap en m’n eetstoornis. En ben toen gestopt. En dat was maar goed ook. Al snel kreeg ik heel veel pijnlijke harde buiken. Lag ik wekelijks aan de ctg met weeën. Wilde ze er met 28 weken al uit en lag ze al klaar met dr hoofdje tegen m’n baarmoedermond aan. Niet te vergeten, dat dit een hele hete zomer was! Temperaturen van 40 grade. Nou geloof me, met zo veel pijn en zo’n dikke buik is dat niet grappig ! Ik moest rusten. Ik kon gewoon niks meer. Ik kon op een gegeven moment niet meer normaal lopen omdat ik zwangerschap ischias kreeg. Na een paar stappen, ging mijn linker kant op slot. Er drukte een spier op m’n zenuwen waar door ik niet meer verder kon lopen van de pijn. Wéér moest ik rustiger aan doen. Maar ik wilde zo graag.. Hoe vaak ik wel niet in het ziekenhuis heb gelegen met weeën die voor een kleine 1cm ontsluiting zorgde gelukkig, en niet doorzette.. dat is niet op 1 hand te tellen. Met ongeveer 37+3, werd ik weer eigenwijs. Ik maakte de hele slaapkamer klaar voor de baby en ons zelf. Verschoof het bed nog eens, maakte hem op. Maakte alles schoon. En toen.. voelde ik een knakje. Maar niet denken aan dat het misschien niet goed zou zijn. Die avond heb ik geen oog dicht gedaan van de pijnlijke harde buiken. De volgende dag mocht ik langs komen bij de verloskundige om te kijken waar de pijn vandaan kwam. Ook verloor ik beetjes vocht, niet denkende dat het vruchtwater zou kunnen zijn. M’n urine werd nagekeken en daar zaten eiwitten in (zwangerschapsvergifitiging) en ik had een extreem hoge bloeddruk. Dus werd meteen door gestuurd naar het ziekenhuis om te kijken wat er verder aan de hand was. Er werd gekeken of ik vruchtwater verloor, en ja dat was het geval. Tijdens het schoonmaken en opruimen van de slaapkamer is er waarschijnlijk een scheurtje gekomen in m’n vliezen. En ik moest nog wel zo rustig aan doen. De volgende ochtend ben ik met spoed ingeleid. Dit kan je lezen in mijn vorige blog.