Snap
  • Zwanger
  • zwangerschap
  • mijnbaby
  • mamaworden

Zwanger zijn <3

Terugblik op een geweldige ervaring 💕

Zwanger zijn

Voordat ik zwanger werd, was ik altijd al gefascineerd door zwanger zijn en bevallingen. Mijn grootste wens als middelbare school meisje, was dan ook verloskundige te worden. Helaas had ik toen te maken met de druk van ernstige faalangst waardoor ik uiteindelijk het proces van de loting voor de opleiding niet heb aangedurfd. Dit was voor mij toen de beste keuze, maar daar heb ik nu nog wel eens spijt van.

Toen wij zelf dan, na een pittige tijd, een positieve test in handen hadden, was ik helemaal in de wolken. Ook was ik doodsbang om het kindje te verliezen, maar die angst nam naarmate mijn zwangerschap vorderde gelukkig af.

In de eerste weken van mijn zwangerschap had ik wat lichte vlagen van misselijkheid en last van mijn bekken. Ondanks deze kwaaltjes genoot ik enorm! Ik moest de lach constant van mijn gezicht af werken, omdat mijn zwangerschap nog niet bekend was gemaakt. Toen wij na 12 weken onze zwangerschap aankondigde aan onze familie, vrienden en omgeving, werden alle slobbertruien dan ook direct omgewisseld voor strakkere kleding, waarin mijn groeiende buikje zichtbaar werd.

Man wat genoot ik! Ik genoot van mijn veranderende lichaam, de babydates bij de verloskundige, alle aandacht voor mij en mijn groeiende buikje en het hele idee van het mama worden! Ik kon ook niet wachten tot we konden gaan beginnen aan de baby uitzet, maar eerst stond er nog iets belangrijks gepland, namelijk pretecho waarin het geslacht bekend werd gemaakt. Wij hadden met 14 weken een afspraak en jeetje, wat was ik zenuwachtig. Vooropstaande dat alles om de gezondheid gaat, had ik toch wel een sterke voorkeur voor een dochtertje! De minuten leken voorbij te kruipen, maar we (en vooral ik) waren dolblij, toen we te horen kregen dat ik een meisje droeg!

Wij wilden dit nieuws natuurlijk kenbaar maken aan onze dierbaren, want geheim houden was geen optie. We hebben een ‘gender reveal party’ georganiseerd en ik heb mijzelf hierin volledig laten gaan! Het huis gedecoreerd, lekkere en bovenal prachtige hapjes laten maken, kaartjes waarop het bezoek van alles kon ‘voorspellen’. Wij waren er klaar voor!

Wij hadden gekozen voor het kapot prikken van een ballon, en toen het moment daar was, werd onze vreugde volledig met ons gedeeld. Een meisje!

De weken daarna werden alleen maar mooier! Een start aan haar kamer, bedenken van namen en natuurlijk.... winkelen!! Ondertussen voelde ik mijn meisje ook schoppen en bewegen en ik kon mijn geluk niet op! Ik heb een heeerlijke zwangerschap genoten.

De zomervakantie kwam eraan en we zijn dat jaar (2018) verwend, met prachtig weer! Elke avond lekker een avondwandeling naar het strand, genieten in het zonnetje en o wat was de wereld mooi! Na de zomervakantie moest ik terug aan het werk. Maar liefst 12 dagen en dan ging mijn verlof weer in. Die dagen vlogen voorbij en ik kreeg ondertussen last van enorme nesteldrang! Mijn leven bestond uit zwanger zijn, genieten, zwemmen en schoonmaken.

Toen mijn verlof net in was gegaan (36,4 weken) ging ik, zoals elke maandag, naar het zwangerschapszwemmen. Helaas kwam ik die avond voor een nachtmerrie te staan. Een onoplettende zwemmer, wilde zich afzetten tegen de wand om aan zijn baan te beginnen, maar had mijn aanwezigheid gemist. Het resultaat was een flinke trap in mijn buik! Blinde paniek, kleding over mijn bikini aangedaan en al bellend met de verloskundige naar huis geracet. Voor observatie naar het ziekenhuis. Ik moest een nacht blijven en mijn man moest naar huis! Wat een nachtmerrie. Zou mijn prachtige zwangerschap dan zo eindigen? De nodige scans en enorme harde buiken vergeet ik niet snel. Gelukkig deed ons kleine meisje het nog steeds prima daarbinnen en mocht ik de volgende dag naar huis. Het zwemmen liet ik de laatste paar keren wel zitten! Dat durfde ik niet meer aan.

De laatste weken braken nu echt aan, en ik was vooral heel benieuwd naar onze dochter. Het zwanger zijn zelf, was ik nog echt niet zat! Het kon niet lang genoeg duren voor mij!

Op 10 oktober besloten wij de laatste buikfoto te maken, voor het geval dat ons meisje morgen, op de uitgerekende datum, zou komen! Mijn buik beschilderd met vlaggetjes, want morgen was ik zelf ook jarig! Vol verwachting gingen wij naar bed! Zou het echt zo zijn dat ze morgen kwam? Of loop ik gewoon nog 2 weken door? Het maakte ons eigenlijk weinig uit dus op naar een nieuwe dag.

Donderdag 11 oktober 05:36.. water in bed. Naar de badkamer om te kijken wat het is. Doorzichtig vocht met witte vlokken..

‘Liefje, wordt eens wakker... het is begonnen’..

*Wordt vervolgd*

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Mamavanisabella<3?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.