Zwanger worden van ons kleine wondertje ✨

Waar moet ik beginnen met typen.. geen idee maar ik begin gewoon bij het moment dat wij samen besloten er voor te gaan 🥰 het begon eigelijk in 2018 toen ik de diagnose Diabetes type 1 kreeg.. wetend dat een kindje krijgen toch even anders zou worden.

Waar het echt begon was februari 2019, precies een half jaar na mijn diagnose. Mijn waardes waren zo netjes dat er werd gesproken over een eventuele zwangerschap. Wij gaven aan dat deze duidelijk aanwezig is. Na wat gesprekjes thuis hebben we direct gezegd: we gaan ervoor!! Want wat de toekomst brengt? Geen idee.

Midden februari naar het ziekenhuis, aangegeven dat wij er nu direct voor willen gaan en vanaf hier begon het allemaal. Ik kreeg een betere sensor (meter die mijn suiker continue meet en alarmen geeft bij een hoge of lage waarde) en werd gelijk onder strenge controle gezet. Even vond ik dit heftig maar merkte dat het ook rust gaf dat ik in goede handen was. Dit kindje is zo gewild en gewenst, wil er alles aan doen om hem/haar zo gezond mogelijk te dragen.

Februari 2020 nog niet zwanger, we mochten komen voor onderzoeken. Eerder al contact gehad maar bij een jaar gaan ze pas onderzoeken doen. Eerst werd ik ‘gecheckt’ ik kreeg meerdere onderzoeken en ze gingen in mijn baarmoeder kijken. Mijn linker eileider leek niks te doen. Ze vermoedde ook een halve baarmoeder? Ik zei WAT? Bestaat dat? Ja hoor zal ik ook nog eens hebben… maar dit was gelukkig niet het geval. Bij ons beide was er niks aan de hand wat een gezonde zwangerschap in de weg zou staan.

Januari 2021, NOG niet zwanger. Wat was dit heftig, iedereen om mij heen werd zwanger en ik kreeg zoooovaak de vraag wanneer wij nou eens kinderen kregen. Of dat het echt niet opschiet met ons. Pff.. ik werd hier zo verdrietig van elke keer weer. Maar ooit, ooit komt het goed. In januari gebeld en besproken direct in februari 2021 te starten met IUI (Intra-Uteriene Inseminatie) 

12  februari 2021 zou ik mijn hormonen ophalen en dan een iets later onze eerste IUI poging hebben. Ik had zo het gevoel dat het de eerste keer raak zou zijn. Waarom? Geen idee eigelijk.. 

8 februari 2021 einde van de middag pak ik een zwangerschapstest, geen vermoedden van een zwangerschap maar het was een soort routine geworden elke maand.. gewoon checken. Na 1 minuut zie ik niks. Ik leg hem boven het toilet. 

9 februari 2021, ik loop s’ochtends met mijn slaaphoofd naar het toilet, pak die zwangerschaps test (normaal gooi ik hem altijd gelijk weg en nu niet?) mijn hand werd er bijna heen getrokken en WATTT? Ik zag een heel licht streepje 😳

Nee dit kon niet waar zijn. NOG EEN TEST. Weer een heel licht streepje. Naar jason gerend helemaal hyper, maar hij zag het niet 😵 

Een clearblue bestelt, want Jason geloofde het pas als hij het woord ZWANGER zag. Nou samen in zijn gamekamer… met die test. 

ZWANGER 1-2 WEKEN. 

Dit is toch 1 groot wonder? Dit kan niet goed gaan was mijn eerste gedachte, want hallo.. natuurlijk zwanger raken? Toch nog na 2 jaar. De fertiliteitsarts gebeld, gezegd dat ik niet meer kwam. Ze was heel erg blij voor ons! Aangegeven het super spannend te vinden want wat als het nu mis zou gaan? Moeten we dan weeeer een jaar proberen? 

Ze legde uit zolang zij geen kloppend hartje hebben gezien wij dan alsnog de IUI mochten starten.

Op 5 maart had ik mijn eerste echo, bij de fertiliteitsarts.. ik moest alleen want door Corona mochten partners niet mee (hier ben ik nog steeds boos over haha) maar ja hoor, een kloppend hartje. 6 weken zwanger, nog heel erg pril maar ik was kots en kots misselijk!! Dus hartstikke mega ZWANGER 😍

Vol vertrouwen bedankte ik de lieve fertiliteitsarts en we zeiden dat we hoopte elkaar nooit meer te zien! 

Daar was je ineens klein zieltje ❤️  Blijf alsjeblieft bij ons, want je bent een klein wondertje waar wij heeel graag voor willen zorgen 🥰 in Oktober 2021 worden wij Papa en Mama ❤️👶🏻