Zwanger worden - Uitslag van het bloed is binnen!

"Met Evelien." Aan de andere kant wordt een stem geschraapt. "Goedemiddag Evelien, met dokter Metaal spreekt u van de afdeling Gynaecologie." Ik wens hem vriendelijk een goedemiddag terug. "Uhm... ik zou u vandaag even terug bellen over de uitslag van het bloed." Ik ben ondertussen zo zenuwachtig! Ik weet het haast 100% zeker, nee, 1000% zeker! Hij gaat me vast vertellen dat er niets van mijn hormoonhuishouding klopt, dat ik een één of ander iets heb, weet ik wat en dat we meteen gaan starten met medicijnen. "Uhm... Ik heb eigenlijk positief nieuws voor u en dat houdt in dat uw hormoonspiegel perfect in orde is." Het is aan beide kanten stil. Ik moet me even herpakken. "Pardon? Meent u dit?" "Ja ik meen dit serieus." Weer valt er een stilte. "En nu?" "En nu niets." Dokter Metaal klinkt verontschuldigend. "Ik kan op dit moment niets voor u betekenen. Het spijt me heel erg..." " Maar.... waarom heb ik dan zo'n vreemde cyclus?" De teleurstelling klinkt haast door mijn stem. En eigenlijk is dat nergens voor nodig, want dit is toch goed nieuws? Ja toch? "Ik laat u uiteraard niet zomaar gaan. Het is gewoon zo dat uw lengte en gewichtverhouding ver uit elkaar liggen en dat is dan ook de enige rede die ik kan bedenken voor de verstoring in de loop van uw cyclus." 

Wat er volgt is een hoop 'jada-jada' voor mij. Ik krijg een hele uitleg over hoe mijn hoge lichaamsgewicht roet in het eten kan gooien tijdens de cyclus en dat de kans nog steeds groot is dat als ik voldoende afval dat ik dan mijn cyclus weer terug krijg. Ik begrijp er niets van. Of wil ik het niet begrijpen? "Ik wil u vragen morgen contact op te nemen met onze poli en een nieuwe bel afspraak te maken voor over drie maand. Als u tussendoor vragen heeft, schroom dan niet, bel dan naar de afdeling en dan sta ik u graag te woord." Hij legt hier de nadruk duidelijk op omdat hij waarschijnlijk wel door heeft dat deze dame niet weer belt en er wel even klaar mee is. We zeggen elkaar gedag en hangen op.

Ik was er zo zeker van; er zou iets mis zijn in de hormoonhuishouding. Hoe vreemd vond ik het om te horen dat toch weer de schuld lag bij dat akelige gewicht! Wilde ik nou graag de schuld afschuiven op een ander probleem? Is het voor het ziekenhuis makkelijker om de schuld te schuiven op het gewicht? Of raakt misschien mijn geduld een beetje op? Twee jaar zijn we verder na de laatste pil die ik nam, destijds zwaarder dan dat ik nu inmiddels ben met het afvallen. Ik raakte zwanger na vier maanden, net zoals de vorige twee keren en zie me nu? Een cyclus van meer dan 70 of soms 80 dagen. Na de miskraam is dit allemaal in de war geschopt. En nu? Lijkt alles perfect in mijn bloed en ben ik niet eens blij? 

Wanneer ik de telefoon op heb gelegd moet ik even een traantje weg pinken. Ik geef mezelf de schuld. Hoe heb ik dit zover kunnen laten komen. Waarom gaat dit allemaal zoals het nu gaat. Ik snap het niet. Altijd met overgewicht zwanger geweest en nu lukt het niet meer. Ik heb teveel tijd om na te denken. Na te denken over de toekomst. Misschien wil ik dit wel gewoon niet meer. De kinderen worden ouder, wij worden ouder. En al weet ik dat ik nu alles anders zou doen dan toen (door de ervaring die je op doet door de jaren heen), toch twijfel ik. Dit 'traject' knaagt aan me, duurt me te lang en doet me leven tussen hoop en... en wat eigenlijk? 

Inmiddels is het nieuws uiteraard gezonken en ben ik uiteraard dankbaar met deze uitslag. Alles is goed met mijn bloed. Dit houdt in dat ik op dit moment de enige ben die nog wat aan deze situatie kan veranderen door af te vallen. Dat ik zo verdrietig was van de uitslag was waarschijnlijk omdat ik een paar uur later met fikse griep op bed lag, drie dagen lang, dus dat zal een hoop hebben meegespeeld in de emoties. Ik ben super dankbaar dat alles goed is, ik kan niet dankbaarder zijn! Ik heb antwoord gekregen op mijn vragen en nu is het tijd om los te laten en zelf hard aan het werk te gaan. En wat de toekomst brengen moge, ik heb geen idee.

Ik heb overigens nog steeds geen contact opgenomen met de poli voor een bel afspraak. Voor nu is dat hoofdstuk even klaar.