7 jaar geleden
Zwanger worden is makkelijker gezegd dan gedaan
De wens om zwanger te worden is altijd geweest, maar wat als het niet direct lukt?
ik heb altijd geweten dat ik moeder wilde worden, een groot gezin, ja dat lijkt me heerlijk..
Een aantal keren ben ik gestopt met de pil, maar een promotie stond voor de deur dus we besloten nog even te wachten..
Ik was 24 jaar en ik zou gaan trouwen met mijn man in november.. Nu is het tijd om ook echt voor kindjes te gaan.
3 maanden voor onze trouwdag ben ik gestopt met de pil, wat ontzettend spannend zeg. De gedachte gaat continu door mijn hoofd, 'wat als ik tijdens ons huwelijk al zwanger ben?'
Maar de maanden verstrijken en de menstruaties blijven komen.. Na elke 'seksbeurt' tijdens de ovulatie denk ik iets te voelen, zal het nu dan zover zijn? Maar nee, de testen blijven negatief en de menstruaties blijven komen..
Na een jaar proberen besluiten we bij de huisarts aan te kloppen en we worden doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar volgen testen bij zowel mij als mijn man. Bij ons allebei is alles goed dus er is geen reden gevonden. Omdat het zaad van mijn man ook boven gemiddeld is laten ze ons even gaan omdat de kans op een 'spontane' zwangerschap nog groot is..
Er wordt voor de zekerheid een afspraak gemaakt voor een half jaar later en we kunnen naar huis. Toch wel teleurgesteld gaan we naar huis en ergens hoopte ik op een reden zodat ze kunnen helpen om een kindje te mogen krijgen..
Uiteindelijk 2.5 jaar nadat ik gestopt ben met de pil komen we weer in het ziekenhuis en nu om te starten met een behandeling, namelijk IUI
Het is onszelf niet gelukt om zwanger te worden dus nu krijgen we hulp, wat een opluchting zeg! Ik moet hormonen spuiten en ze houden mijn eicel in de gaten. Vlak voor de eisprong moet mijn man zijn zaad inleveren en maken ze de zaadjes wat sneller. Ik wordt op een tafel gelegd en een assistent moet de zaadcellen bij mij inbrengen. Ze komt de baarmoeder niet in omdat die gekanteld bleek te zijn en er wordt een andere dokter bijgehaald. Een klem zet ze op mijn baarmoedermond en ze trekt eraan zodat de spuit in mijn baarmoeder kan komen.. dit is behoorlijk pijnlijk maar uiteindelijk lukt het. Ik moet even blijven liggen en als ik op mag staan zie ik een plas bloed onder me liggen..
Ik zeg tegen Gerard (mijn man) dat ik hoop dat dit toch niet voor niks is geweest.. we gaan naar huis en hopen nu op het beste.. maar de volgende dag heb ik al een bepaald gevoel ergens diep in mij, ik voel gewoon dat ik zwanger ben..
Zou het nu dan echt zover zijn?
