Zwanger worden als je chronisch ziek bent

Voordat ik zwanger werd was zwangerschap een onderwerp wat mij veel bezig hield. Door mijn ernstig astma ben ik erg veel ziek en afhankelijk van medicijnen. Deze ziekte beïnvloed dusdanig mijn leven dat zwanger worden en zijn niet van zelf sprekend zou zijn. 

Vanaf mijn 20ste heb ik vele gesprekken gevoerd met diverse longartsen en meerdere "gvo's" voorlichtingen over ernstig astma en zwangerschap gevolgd. Het feit is en blijft dat de longen erg onvoorspelbaar zijn. 1 op de 3 met ernstig astma blijf het zelfde 1 op de 3 word erger en bij 1 op de 3 worden de longen door de hormonen rustiger. Het is dus een gok want aan de ene kant kunnen alle zwangerschappen risico's met zich mee brengen maar aan de andere kant is een lichaam als die van mij nou eenmaal veel kwetsbaarder.

Na al deze gesprekken was het tijd om goed na te denken want wou ik dit wel? Al deze onzekerheden. Want wat als mijn kindje er niet goed uit zou komen, wat als ik zelf grote complicaties zou krijgen? Zou mijn lichaam dit aan kunnen. Wat als het niet zou lukken en alle medicatie mijn vruchtbaarheid hebben verpest. Wat als mijn kindje net als ik ook ziek zou zijn? Is mijn kinderwens egoïstisch? Want waarom zou ik een kindje op de wereld zetten als blijkt dat ik er door mijn chronische ziekte niet er voor zou kunnen zorgen? Dat hij een zieke mama thuis heeft die niet met hem kan spelen en mijn misschien wel pijnlijkste gedachte wat als ik geen goede moeder kon zijn.

Maar toen kwam merijn op mijn pad en veranderde mijn kijk op de toekomst. Hij wou heel graag vader worden en een gezin met mij stichten. Hij keek niet naar mij als chronische ziek maar naar wat ik wel allemaal kan. Toen begon de kinderwens toch stiekem weer te kriebelen. Maar ook was het eng want mijn vragen en onzekerheden waren er nog steeds. Toch ging er steeds vaker door mijn hoofd wat als het gewoon goed gaat?

Na vele gesprekken met merijn kwam ik tot de conclusie dat ik toch naar de mogelijkheden wou kijken. Dat ik toen al heel snel zwanger raakte nog voor ik alles had kunnen uitzoeken deed mij toch even schrikken. De laatste jaren had ik mijzelf verteld dat ik waarschijnlijk geen moeder zou worden en dit had ik toch ergens geactsepteerd. Toen was ik toch zwanger geworden en de eerste weken moest ik erg wennen aan het idee en alle onzekerheden. Maar eenmaal de 12 weken voorbij kon zo van de zwangerschap genieten. Ja het was spannend en mijn zwangerschap ging zeker niet vlekkeloos. Soms wisten we niet of ik de 37 weken mocht gaan halen.

Met 37 weken zwangerschap mocht ik eindelijk na een zware zwangerschap (ik behoorde bij de 1 op de 3 waarbij de astma niet stabiel was) bevallen van een prachtige zoon Morris. Wat was ik blij dat hij er heel en gezond uit was gekomen. De onzekerheden van artsen over de groei van Morris vielen gelukkig mee en omdat hij het zo goed deed mochten we de volgende dag weer naar huis toe.

Sommige onzekerheden zijn er nog steeds. Of ik een goede moeder zal zijn voor Morris en of hij gezond mag blijven. Maar nu ik gezien heb wat mijn lichaam allemaal kan weet ik het zeker ik kan dit!

Of ik ooit nog een keer de risico's zou op zoeken en het nog eens zou proberen weet ik niet. Zeg nooit nooit. Maar voor nu genieten wij van ons mooie wonder kind.