9 jaar geleden
zwanger voor jezelf of is er een andere reden?
Wou ik zelf echt al een kindje of wou ik terug aandacht nadat mijn zus en schoonzus een kindje zouden krijgen?
In juli 2012 kreeg ik te horen dat mijn broer en zijn vriendin een kindje zouden krijgen, waarna ik in augustus 2012 hoorde dat ook mijn zus en haar vriend een kindje zouden krijgen.
Onze hechte familie telde op dat moment 13 volwassenen en 6 kinderen, maar toch ging elk ieders aandacht naar mijn zus en schoonzus.
Een jaartje later, enkele maanden na de geboortes van Ilaya en Torben, bleek ook ik zwanger te zijn.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik me een aantal keer afgevraagd of ik zelf echt een kindje wou, als dat de enige reden was of als het ook was om die aandacht die ik mistte terug te krijgen.
Ik ben ongelooflijk blij en trots op mijn zoontje, maar vraag me nog steeds soms af wat de belangrijkste reden was om zwanger te geraken.
Zelf een gezinnetje starten?
Of vooral terug de aandacht op mij gevestigd?
Anoniem
Heb je helemaal gelijk in! Hij is er nu en tis zaalig :) Meer telt eigeblijk niet.
BMulder
Ps; in mijn omgeving (familie, vriendenkring) zijn wij de eerste met kinderen. Dan krijg je ook wel eens wat te veel aandacht (iedereen legt alles wat je doet onder een loep en heeft er een mening of vragen over). Alles heeft voor en nadelen. ;)
BMulder
Er zijn altijd meerdere motiverende factoren. Vraag 10 willekeurige vrouwen waarom zij moeder zijn of willen worden en je krijgt waarschijnlijk wel 30 verschillende redenen te horen! Voordat ik mijn partner kende had ik helemaal niet echt een kinderwens. Op een uitzondering na was iedereen in mijn omgeving dan ook reuze verbaasd toen ik vertelde dat ik zwanger was. En al helemaal toen ik daar aan toevoegde dat het een geplande zwangerschap was. Mijn partner had wel al een uitgesproken kinderwens. In zijn familie zijn grote leeftijdsverschillen, waardoor hij altijd veel afstand heeft gevoeld tot zijn ouders en zussen. Daarom wilde hij niet te lang wachten. Gelukkig was het ons gegund, is onze dochter inmiddels 2 jaar oud en ben ik 17 weken zwanger van de tweede! Voordat ik 'er klaar voor was' om te proberen zwanger te worden heb ik veel getwijfeld en angsten en onzekerheden gevoeld. Toen ik eenmaal de knoop door had gehakt stond ik er 100% achter en vanaf dat moment is het puur genieten geweest van elke nieuwe ervaring. Toch zijn er mensen die gedacht hebben dat ik nu moeder ben omdat mijn partner het zo graag wilde. Dat heb ik me ook wel eens afgevraagd. Het heeft ervoor gezorgd dat ik er eerder echt over na ging denken, maar is niet de reden geweest voor mijn keuze. Ik ben moeder geworden omdat ík dat wilde. En dat onze omgeving er zo leuk op reageert is alleen maar een bonus! Bottom line: peinzen gaat je waarschijnlijk niet verder helpen met dit dilemma. Ik zou zeggen: geniet van het moederschap, van het tante zijn, en van alle aandacht en liefde die jullie elkaar kunnen geven!
Anoniem
Inderdaad, zal ik niet echt meer een antwoord op krijgen. Maar ben nu eenmaal zo'n persoon die té veel nadenkt :) En ja, weet ook wel dat we echt een kindje wilden en dat we er klaar voor waren, dus jullie hebben dan wel gelijk dat het belangrijker is om daarmee bezig te zijn