Zwanger van onze regenboogbaby

Een nieuwe zwangerschap na zo'n groot verlies, hoe ga je daarmee om? Dat ik een vraag waar ik nog steeds zelf geen antwoord op heb. Inmiddels is het mij wel duidelijk dat deze nieuwe zwangerschap, waar wij tevens heel erg dankbaar voor zijn een ontzettende rollercoaster vinden. De emoties vliegen van hot naar her. Van geluk naar rouw naar schuld gevoel weer terug naar boosheid. Alles komt voorbij. Waar ik dagen het gevoel heb dat ik de held van de dag ben, staan daar tegenover een hoop dagen en slapeloze nachten vol onzekerheid en angst. Ik heb zin in de toekomst met onze nieuwe baby maar er is geen moment dat mijn hoofd niet beseft dat het zomaar weer voorbij kan zijn. We proberen alles positief te bekijken maar dat neemt de onzekerheid niet weg. Het vertrouwen in mijn lichaam ben ik toen verloren, hoe vaak ik mijzelf heb verweten dat het toch mijn taak als 'vrouw' is om een levende baby op de wereld te zetten. Mijn lichaam zou dat gewoon moeten kunnen. Eerlijk tegenover mijzelf is dit natuurlijk niet, en in mijn hoofd weet ik dat.

Wanneer zou ik weer kunnen ademhalen? Wanneer zou ik voelen aan mijn lichaam, dit kindje gaat levend ter wereld komen? Lang heb ik gedacht dat als ik het termijn van Mees* voorbij ben, ik vast die angst niet meer heb. Maar toch hou ik er rekening mee dat ik de onzekerheid tot het moment dat ik de baby levend en warm in mijn armen heb zal moeten dragen. En dat is oke! Want soms is het oke om niet oke te zijn. Ik denk dat vele vrouwen die zwanger zijn na verlies te maken krijgen met deze gevoelens. Want ook hier gaan rouw en geluk hand in hand samen. De rouw om Mees* is niet minder geworden, misschien juist nog wel meer zelfs omdat ik de afgelopen periode mij er soort voor had afgesloten om niet te voelen. En met alle hormonen ik juist alles weer voel, en daardoor ook soms weer zo mijn somberen dagen heb. En wat een geluk dat wij weer samen een kindje mogen maken, ongeacht of er complicaties komen ja of nee. Het is ons toch weer gelukt om iets te maken van ons samen voor de derde keer mogen wij een kindje welkom heten in ons gezin en zijn wij straks met zijn vijven.