5 jaar geleden
Zwanger van onze 'eerste keer'
Ik kende mijn man een maand, toen ik zwanger raakte.
Daar stond het dan: POSITIEF. Ik was zwanger! De droom van elke vrouw, toch?
Alleen was ik 19 en kende ik m'n kerel welgeteld één maand. HELP.
Blij en gechoqueerd belde ik mijn man op... zeggende: hoi, ik euh ben denk ik zwanger! Natuurlijk reageerde hij gechoqueerd en wist hij niet goed wat hij moest zeggen. Op dat moment schoten er veel verschillende gedachtes door m'n hoofd...: "Gaat hij weg? Moet ik dit alleen doen? Hoe moet ik dit betalen? Waar gaan we wonen?"
Ik wist niet wat ik moest doen. Ik werkte in een cafetaria waar ik een krappe €500 per maand verdiende. Ik woonde op een kamer van 12m2 boven mijn werk. Ik had hier geen plek voor een baby.
Toen mijn man klaar was van het werk, kwam hij langs. Na veel praten en huilen hadden we besloten om er voor te gaan! We kregen een kind!
We woonden in een klein gat waar geloof erg belangrijk is. Zwanger zijn en niet trouwen is een no go.
Ook al kenden we elkaar niet zo lang, we wilden ons kindje een normaal gezin bieden waarin papa en mama getrouwd zijn. En zo gezegd, zo gedaan. Ik was 6 maanden zwanger van Noah toen ik ging trouwen met mijn man. En wat een mooie dag was het.
Ondertussen waren we verhuisd naar een chalet in het dorp van mijn man. Heel groot was het niet, maar het had 2 kleine slaapkamers. De baby kon in ieder geval een eigen kamer krijgen! Gelukkig!
3 maanden later werd ons mooie zoontje Noah geboren.
In de volgende blog lees je over mijn bevalling daarvan! Een thuisbevalling wat een ziekenhuisbevalling werd, omdat mijn vliezen te lang gebroken waren...
Bedankt voor het lezen!
Mama van 2boys