Zwanger van nummer 4 laatste deel

Ik mijn vorige blog kon je lezen hoe ik me onbegrepen voelde door de verschillende gynaecologen in het ziekenhuis en dat onze dochter positief test op Corona.

Zaterdag is L. Positief getest en zondag test de jongste positief, de oudste zal uiteindelijk pas vrijdag positief testen maar heeft ook symptomen de zondag en is heel de week goed ziek… Omdat ik 3 keer gevaccineerd ben en mijn zelftesten negatief blijven en geen symptomen heb, mag ik nog buiten en zo ga ik donderdag (met ffp2 masker op) voor mijn 36 weken echo langs bij mijn gynaecoloog. Wat ben ik blij om haar te zien! Ze toont veel begrip en snapt dat het 3 X per dag braken een aanslag is op mijn lichaam, ze beslist om de bevalling in te leiden op 7 februari ( dan ben ik 37 weken en 4 dagen zwanger), ik kan mijn geluk niet op, binnen iets meer dan een week eindelijk niet meer zwanger en kan ik ons baby’tje in mijn armen houden. Tijdens het inwendig onderzoek blijkt ook dat de baby enorm is ingedaald (bij een 4de gebeurd dit normaal pas als de bevalling begint) en dat ik twee cm opening heb. De gynaecoloog verwacht dus dat het kan zijn dat ze zicht al vroeger spontaan aan bied. Vol spanning gaan we naar huis, zou het echt zijn dag ze zo vlug komt?

Vrijdag middag begin ik buikpijn te krijgen, tijdens de dag heb ik regelmatig hevige buikpijn die niet regelmatig is maar ook niet weg gaat als ik in bad ga. ‘S avonds besluiten we dat de kinderen naar mijn ouders gaan voor het geval alles door zet. (Eigenlijk nog een dag voor dat ze uit quarantaine mogen maar nood breekt wet) tegen de avond aan worden de weeën gelijkmatiger en iets heviger maar nog altijd wel ver uit elkaar. Snachts kan ik niet slapen en rond 3.30 uur besluit ik toch eens naar de verloskamer te bellen. Omdat ik nog maar 36 weken zwanger ben, willen ze toch graag dat ik eens langs kom ook al zijn de weeën onregelmatig. In het ziekenhuis aangekomen zien ze inderdaad dat er weeën zijn, maar ook dat de opening nog het zelfde is als donderdag en dat de baarmoederhals nog redelijk dik is. Om de paar uur komen ze controleren en de baarmoederhals verstrijkt een beetje maar de opening blijft het zelfde tegen 8.30 vallen ook de weeën zo goed als stil, dus gaan we terug richting huis. Thuis blijft het rommelen maar niet genoeg om duidelijk te zeggen dat het doorzet. De nacht van zaterdag op zondag slaap ik goed. En zondag is alles van weeën gestopt, jammer genoeg de misselijkheid en het twee tot drie keer per dag braken niet…. Maar het is een mooie dag en we besluiten om wat zwangerschapsfoto’s te gaan trekken, want wat er ook gebeurt binnen een week komt ons 4de wondertje.

Dinsdag 1 februari heb ik mijn laatste afspraak bij de gynaecoloog voor de inleiding. Ook daar blijkt dat de cm opening het zelfde is gebleven en dat de baarmoederwand nog redelijk stug is. Ze besluit de inleiding te vervroegen naar vrijdag! Wat spannend! We gaan deze week ons kindje ontmoeten. Woensdag moeten ik en mijn man ons nog laten testen op Corona, dan kan de inleiding door gaan, omdat we geen van beide symptomen hebben en de zelftesten negatief zijn gaan we woensdag met een gerust hart onze pcr test laten afnemen.

Jammer genoeg krijgt mijn man ‘s avonds telefoon van contact traicing om te melden dat hij positief is getest. Ik breek, wat wilt dit zeggen? Dat de inleiding niet kan door gaan? Dat mijn man niet bij de bevalling mag zijn? Dat ons kindje niet bij ons mag blijven na de bevalling?

Na een onzeker nacht belt mijn man donderdag ochtend met de gynaecoloog. En gelukkig is er geen probleem! Hij moet een ffp2 masker op en de vroedvrouwen gaan hun voorzorgen pakken maar alles kan gewoon door gaan zo als gepland, hij mag er bij zijn en ons baby’tje zelfs vast pakken. Ze gaan mij zaterdag terug testen. Als ik dan wel positief zou testen heeft dit ook geen grote gevolgen en mag onze baby zeker bij ons blijven. Gelukkig is mijn man niets ziek en ook ik heb niets van symptomen. We zijn zo blij!

Mijn volgende blog is eindelijk mijn bevallingsverhaal.