Zwanger van nummer 4 deel 4

In mijn vorige blog kon je lezen hoe ik uiteindelijk een volledige week in het ziekenhuis heb gelegen en naar huis kon gaan omdat ik nog “maar” 1 keer per dag moest braken.

We vieren zeer rustig kerstavond, blij dat ik met veel medicatie tegen het braken en de misselijkheid toch wat kan mee eten.

Mijn bloeddruk blijft met kerstdag zeer laag, in het ziekenhuis kreeg ik hier medicatie voor, de dokter had gezegd dat ze deze ook voor thuis ging voor schrijven maar is dit vergeten, we bellen dus naar het ziekenhuis om een voorschrift. Omdat het kerstdag is en er dus een gynaecoloog van wacht is en mijn eigen gynaecoloog dus niet werkt moeten de heel ons verhaal terug opnieuw doen ( waarvoor heb je een medisch dossier?) deze gynaecoloog wilt de pillen niet zo maar voorschrijven en wilt dat we langs komen ik het ziekenhuis voor een monitor en een half uurtje bloeddruk meten. Zo staan we op kerstdag terug op de verloskamer. Na een half uurtje monitor blijkt mijn bloeddruk redelijk goed te zijn (voor het eerst in bijna drie weken) maar heb ik wel harde buiken, na controle met de echo blijkt alles nog goed te gaan met de baby en zit alles nog op zijn plaats. Zo worden we terug naar huis gestuurd.

In de week tussen kerst en nieuwjaar begin ik terug over te geven en terug minder en minder te kunnen beginnen eten. We komen al snel terug in een straatje zonder einde te recht… ik heb de medicatie tegen het braken echt nodig, maar door dat ik zeer veel terug braak komt alle medicatie er terug uit… op nieuwjaarsdag ben ik terug volledig op en besluit de gynaecoloog van wacht (weeral een andere) mij terug te laten binnenkomen voor een monitor. Zo staan we op nieuwjaarsdag dus terug in het ziekenhuis. Ik heb niet het gevoel dat deze gynaecoloog mijn klachten echt serieus neemt. Ik ben ondertussen 32 weken zwanger en zo op. Ben terug op mijn gewicht van voor de zwangerschap (10kg er af) en alles doet pijn. De gynaecoloog schrijft het af als veel vrouwen zijn misselijk en braken tijdens de zwangerschap …. Toch geeft ze mij de keuze, blijven of naar huis gaan. Omdat ik me niet serieus gepakt voel besluit ik om naar huis te gaan. Ik heb 3 dagen later toch een afspraak bij mijn eigen gynaecoloog en besluit te wachten tot dan.

Of er eindelijk een oorzaak wordt gevonden voor deze extreme misselijkheid lees je in mijn volgde blog.