Zwanger van nummer 4 deel 3

In mijn vorige blog konden jullie lezen dat ik na mijn syncopen en ziekenhuis opnamen naar huis werd gestuurd ….

Mijn ventje heeft er voor gezorgd dat de kindjes bij mijn ouders konden gaan slapen zo kan ik rustig thuis komen en hebben we een rustige avond en nacht. De volgende ochtend voel ik me enorm slecht. Na die nacht nog eens 3 keer te hebben moeten braken ben ik echt op. De kindjes komen vandaag thuis en er vloeien heel wat tranen want we hebben elkaar enorm gemist, zaterdag kabbelt voorbij met veel slapen, braken en slecht voelen. Ook heeft ons jongste zoontje van 3 angst aanvallen ‘s nachts door mijn plotse ziekenhuis opname, er zit niets anders op dan hem tijdelijk bij ons te laten slapen anders moeten we 4 keer per nacht uit ons bed om een paniekerig zoontje te kalmeren.

zondagochtend moet ik weet zwaar braken, ondertussen heb ik sinds vrijdag niets meer gegeten of gedronken (of toch niets dat er is in gebleven) onder tussen braak ik puur zuur op.De bloeddrukmeter geeft ook nu weer een zeer lage bloeddruk aan (80 over 60) en ik heb koorts, toch een beetje in paniek bellen we de dokter van wacht op waar we meteen terecht kunnen, na een aantal testen blijk ik een blaasontsteking te hebben. De dokter schrijft antibiotica voor in bruistabletten in de hoop dat deze binnen blijven.

Maandagochtend na weeral veel te moeten

Braken gaan we eens verhaal halen bij de huisarts ook omdat ik me toch zorgen maak om de baby, de huisarts heeft ook niet meteen een verklaring buiten “de zwangerschap”, ze geeft ook aan dat de baby nog wel veilig zit en de ons daar niet te veel zorgen over moeten maken. Ondertussen zijn de resultaten binnen van mijn urine van de vorige dag en is het zeker dat er een blaasontsteking is, de antibiotica die opgestart is, is de juist en mogen we gewoon blijven doornemen. Hopelijk verdwijnen hier ook mijn klachten mee….

Dinsdag en woensdag blijven het zelfde, veel braken,onder tussen puur zuur, ik ben moe en op en kom het bed niet meer uit . En kan niets eten of drinken zonder dat het er binnen het kwartier uitkomt . Onder tussen ben ik 30 weken zwanger ik voel onze baby nog goed bewegen gelukkig.

Donderdag besluiten we dat het genoeg is geweest en rijden we terug naar het ziekenhuis. Op de verlofafdeling zien ze dat ik uitgedroogd ben en besluiten ze me op te nemen, eindelijk voel ik me serieus genomen en kijken de dokters echt eens mee. Er wordt een infuus aangelegd met vocht en medicatie en ik wordt opgenomen, ik zal uiteindelijk een volledige week in het ziekenhuis liggen. Met constant te blijven braken maar dan wel “maar” 1 keer per dag en kunnen we terug iets eten en drinken. In het ziekenhuis hebben ze nog verschillende testen uitgevoerd Maar om een of andere reden hebben ze geen enkele keer de maag of darmen onderzocht. Wel verschillende testen aan mijn hoofd waar niets is uitgekomen en mijn hart, waar ook niets op te zien was. De dokters vinden het raar maar blijven steken op “de zwangerschap” waarom dat extreme misselijkheid zo laat op de zwangerschap begint? Daar hebben ze ook geen verklaring voor. Na 5 dagen aan het infuus en dus constant braak werend middel te krijgen toegediend wordt het infuus afgekoppeld en schakel ik over op gewone medicatie dit gaat redelijk en na 2 dagen in het ziekenhuis zonder baxter voel ik me goed genoeg om naar huis te gaan. . Nu wordt door de dokters en verpleegkundige wel een aantal keer gevraagd of ik het wel zie zitten om naar huis te gaan, dit geeft een goed gevoel en een gevoel van begrip. Vrijdag is het kerstavond, we zijn blij dat we dit gewoon met ons gezin kunnen vieren.

Jammer genoeg is het afzien nog niet ten einde…. Meer lees je in mijn volgende blog.