4 jaar geleden
Zwanger van een tweeling - Zie ik nou twee baby's?
Deel 1
Onze eerste echo afspraak was door omstandigheden pas bij 10 weken. Ik vond dat geen probleem, na 2 zwangerschappen weet ik het wel dacht ik. En als het mis gaat, veranderd een geplande echo bij 7 weken daar ook niets aan wist ik uit ervaring, dus dat de verloskundige pas bij 10 weken een plekje had was voor mij geen probleem.
Toch blijft de eerste echo altijd spannend en ietwat gespannen neem ik plaats in de stoel. Terwijl we wat over futiliteiten kletsen gaat ze met het apparaat over mijn buik. Tot mijn vriend ineens zegt: Maar, zie ik nou twee baby's? Ik denk nog; joh wat is dát nou voor stomme opmerking! Tot de verloskundige droog zegt: ja dat klopt, even verder kijken.
"Uhm, wat?" Ik was echt helemaal in shock, heb denk ik wel honderd keer "oh mijn god" gezegd en direct daarna dat we een nieuwe auto moeten kopen. Ik vroeg me echt af waarom dit mij nou weer moest overkomen? Mijn vriend was echt direct gewend aan het idee, alsof hij het al veel langer wist dan ik.
Totaal in shock verlieten we (ik) de verloskundige, met een rijtje echo's in onze handen waar "Baby A" en Baby B" op stond. Onze directe familie wist al dat ik weer zwanger was, dus dit nieuws hebben we ze via facetime gebracht. We lieten de echo zien en het duurde bij sommige even voordat ze doorhadden wat Baby A en Baby B betekende. Het vertellen aan mensen hielp mij enorm met het realisatieproces. Het werd voor mij zo "echt", in plaats van iets dat zich alleen in mijn hoofd -en lichaam- afspeelde.
Onze tweeling was monochoriaal, wat betekend dat ze de placenta delen, maar allebei een eigen vruchtzak hebben. Daardoor was het ook direct duidelijk dat onze tweeling eeneiig is en zijn alle volgende controles in het ziekenhuis. In het ziekenhuis zag alles er verder goed uit, ze waarschuwden me voor een aantal risico's die bij een monochoriale tweelingzwangerschap horen en met een bezorgd maar gerust gevoel gingen we naar huis.
Toen ik 14 weken zwanger was kreeg ik tijdens de lunch krampen en voelde mijn buik echt enorm opgeblazen en groot. Ik dacht toen nog dat als ik dit nog 26 weken vol moest gaan houden het écht wel heel zwaar zou worden. Ik ging toen ook al met het OV naar mijn werk, omdat een autogordel een super onprettig gevoel gaf. Op de terugweg werd ik heel misselijk in de bus, met hoofdpijn en belde ik thuis de verloskundige. De volgende dag konden we direct langskomen voor een check. Mijn vaste gynaecoloog was er niet, dus hadden we de afspraak met een vervangend verloskundige. Bij de vorige afspraak had mijn gynaecoloog me al gewaarschuwd voor het tweeling transfusie syndroom. Een aandoening die alleen voorkomt bij monochoriale tweelingzwangerschappen. De symptomen die ik had leken op wat zij gezegd had, maar ik wilde de echo afwachten.Daar zag ik het direct. Één baby had veel vruchtwater en bewoog veel en de ander had heel weinig vruchtwater en bewoog bijna niet. Een groot contrast met de echo van een week eerder, waar beide baby's enorm veel bewogen. De verloskundige vond het wel meevallen en zei dat ik kon wachten tot mijn volgende echo, precies een week later. We gingen naar huis, maar ergens wist ik wel dat het niet goed zat. De volgende dag werd ik op mijn werk gebeld door mijn gynaecoloog. Of ik dezelfde middag nog langs kon komen, want ze vertrouwde het niet......
