Zwanger, onzeker, maar zwanger!

Ik had gedacht na de geslachtsecho wel te kunnen gaan genieten.. Helaas bleef dit nog even uit. Ik heb bij de gynaecoloog zo vaak gehoord wat alle risico's zijn als je zwanger bent maar te zwaar, dat ik nog steeds niks durfde te kopen.. Zo niet like me.. Normaal regel en plan ik alles van te voren en in mijn hoofd was de kinderkamer al in volle gang  maar ik durfde nog niks.. Stel het gaat mis.. 

Ik kreeg nog een bloedtest om te kijken of ik zwangerschaps diabetes zou hebben.. Want ik als zwaardere vrouw had hier natuurlijk een verhoogd risico op.. Ik ging met een hoog stress niveau mijn bloed laten prikken. En wat bleek? Niks aan de hand..

Pas hierna durfde ik eindelijk een beetje te gaan genieten van mijn zwangerschap en nam de angst dat het mis zou kunnen gaan wat af. Tuurlijk bleef die angst er wel, maar ik durfde nu spulletjes te kopen en te kijken naar wat we wilde in haar kamertje. 

Ik kon een beetje vertrouwen op mijn eigen lichaam. Ook de dokters kunnen het weleens mis hebben. 

Ik werk zelf in de kinderopvang en vanaf oktober kreeg ik het zwaar. Ik kreeg erg veel last van mijn rug en slapen was steeds lastiger.. 

Hierdoor heb ik samen met mijn leidinggevende besloten om de ziektewet in te gaan. 3 weken later hadden we de groeiecho. Waar ik eindelijk vertrouwen had in de zwangerschap kregen we hier te horen dat ze te klein was. We moesten ons die week weer melden in het ziekenhuis voor een nieuwe echo. 

Thuis ben ik gaan opzoeken waar dit aan kon liggen.. Hier wordt je niet vrolijker van.. Ik moest het afwachten..

 

Leestip: "Ik mocht assisteren tijdens mijn keizersnede"