Zwanger na ronde 3

Hoi dames . Even kort mijn verhaal. Ik kon er weing over vinden ,dus hoop ik jullie te helpen met mijn verhaal.

Ik en mijn man zijn in april getrouwd en we hebben een dochtertje van 5.

Na ons trouwen raakte ik snel zwanger . Dit uitte zich in een vroege miskraam kort na de innesteling. Dit was precies zoals bij mijn dochtertje. We hadden dit dus ook verwacht.

De maand daarop wist ik al 6 dagen voor mijn NOD dat ik alweer in verwachting was.

Ik en mijn man waren die dag samen, ons dochtertje was logeren bij opa en oma.

We waren lekker uit eten geweest en naar de film in Antwerpen. Het was een prachtige zwoele zomeravond.

Normaal pakten we altijd twee films ,maar deze keer wilde we gewoon naar huis. Onderweg dacht ik nog nee...Ik kan niet zwanger zijn ,maar ga toch een test doen . Mijn gevoel zegt het.

Potje , plasje en de Clearblue digital lag klaar .

Hop test erin en ik naar mijn man . Hij zei nog Jes dat is zonde van het geld.. maar was ook toch wel nieuwsgierig.

Hij hield zijn test op de hand terwijl het zandloopertje knipperde . De tijd kroop.

Ik riep nog nee zal wel niet het is eigenlijk te snel om te kunnen meten .

Ineens schreeuwde mijn man Jaaaaaaaaa. Zwanger !!! De Clearblue gaf aan 1-2 wat ook wel klopte gezien mijn eisprong en laatste menstruatie. Het mooie was ik was uitgerekend zou zijn op 4 april 2020. Op die dag zouden mijn man en ik ook 1 jaar getrouwd zijn. Dubbel feest.

Zo blij en intens gelukkig brachten we een paar van onze vrienden al voorzichtig het nieuws.

De dag erop mijn schoonouders en ons dochtertje hoorde het dus per ongeluk ook. Ze stond wel 5 minuten te schreeuwen en dansen van blijdschap.

De zwangerschap verliep anders als van ons dochtertje.

Ik kreeg al een zware blaasontsteking die niet goed te zien was in de urine. Ik kreeg vlak voor de echo een te lage suiker waardoor ik flauw viel. De huisartsen post is toen snachts nog gekomen. Ik voelde me niet goed. Mijn gevoel wist diep van binnen al dat het niet goed zat.

De eerste echo... Ik zou de dag na de 1e echo pas 7 weken zijn. Ik kon de nacht ervoor al niet slapen en riep rond de 5 weken ineens ... voel me niet zo zwanger meer . In totaal 14 testen gedaan omdat ik iets merkte . De testen liepen met kleur op , dus mmm vreemd.

Ik ging op de tafel liggen en moest bijna overgeven van de spanning. Mijn angst kwam uit. De echoscopiste liet haar hoofd hangen en zei " ik vind het heel erg voor u , maar ik heb geen goed nieuws" .

Ik zag het en begon te huilen en keek intens verdrietig naar mijn man. De arme schat snapte er nog niks van.

Er was een placenta een mooi rond vruchtzakje maar geen embryo.... Ik had een leeg vruchtzakje of te wel een windei.

De echoscopiste keek nog eens extra, toen snapte mijn man het pas en liet een traantje rollen.

De echoscopiste liet ons even wachten in de kamer en ging overleggen met de verloskundige . Eenmaal terug mochten we gelijk mee. Ik probeerde mijn tranen in te houden maar eenmaal de gang over om naar het einde van de gang te lopen was een nachtmerrie. Gezinnen met kinderen waarvan de moeder hoogzwanger waren. Jonge stellen met waarschijnlijk hun 1e kindje stopten met praten en het werd muisstil vol medelijden keken ze naar mij en mijn man. Je kon een speld horen vallen , in de normaal zo gezellige drukke poli.

De verloskundige was erg vriendelijke en gaf ons uitleg.

Dit is pure pech en is het meest voorkomende vorm van miskraam .

Er heeft wel een embryo gezeten anders ontwikkeld de placenta niet en het vruchtzakje.

Er is iets mis geweest op chromosonaal nivo, en moeder natuur heeft besloten om het embryo te laten stoppen , en is opgelost . Er was zelfs geen dooierzakje te zien .

Ik dacht dat het aan mijn leeftijd lag want ik ben 40 jaar en mijn man 43 . Dat had volgens de verloskundige niks mee te maken.

Uiteindelijk moest ik een week wachten om er zeker van te zijn dat er misschien misgerekend was met de ovulatie. maar dit is niet want hou al 5 jaar de Maya app bij en deze voorspelt mijn eisprong precies ( vruchtbare dagen).

Na 5 dagen wachten kreeg ik opnieuw een echo maar er was niks op te zien . Ik kreeg koorts en werd ziek dus is er besloten om niet af te wachten. De zwangerschaps kwaaltjes namen al af en voelde me nog wel wat zwanger .

Ik voelde me bedot door mijn eigen lichaam.

Met de gynaecoloog besloten om de zwangerschap af te breken met Cytotec.

22 augustus. Ik ben toen savonds begonnen met 1 tablet in te nemen en deze zorgde al voor lichte weeën. De dag erop om 16:05 4 tabletten vaginaal ingebracht en om 23 :30 begon het . Ik voelde een bel knappen in mijn buik en moest rennen naar de wc .. Daar lag de placenta . Het heeft tot 02:15 geduurd en ben toen gaan slapen .

De bloeding heeft uiteindelijk 8 dagen geduurd .Ik testte 12 september voor de eerste keer HCG negatief en de 13 e gelijk een positieve LH test .

Op 29 september werd ik zwaar ongesteld en de bloeding was heftig en duurde maar 3 dagen waarvan er 2 heel heftig en een licht.

Gisteren bij de verloskundige geweest en alles besproken . De LH klopt en is geen valse uitslag geweest. Ze was verbaasd dat mijn cyclus zo snel hersteld was en regelmatig. Mijn baarmoeder was hersteld en zag er goed uit. De eierstokken zagen er ook goed uit.

Nu mogen we het gaan proberen. Maar ik ben ergens bang dat we straks weer hetzelfde krijgen al probeer ik positief te blijven want we hebben een dochtertje van 5 jaar .

lieve mama's ik wens jullie sterkte mocht bij jullie je nachtmerrie ook zijn uitgekomen en iedere mama die wel een wondertje bij haar draagt heel veel geluk en geniet ervan.

liefs Jes xxxx