Zwanger met een beperking

Het is niet de makkelijkste weg. Het is misschien zelfs niet de verstandigste. Zwanger zijn met een beperking is een lastige opgave, maar zeker niet onmogelijk. Na veel wikken en wegen, nachten wakker te hebben gelegen hebben wij gekozen om er voor te gaan.

Het grootse, mooiste en tegelijkertijd spannendste avontuur ooit. Het is de grootste reden waarom ik de laatste tijd zoveel afwezig en moe was (ben). Ik ben zwanger! Inmiddels al bijna 28 weken. Het derde en laatste trimester is aangebroken. De tijd vliegt voorbij. Eindelijk vond ik de energie om te bloggen over zwanger zijn met een beperking. Hoe alles gaat lopen is niet te voorspellen. Vooral met mijn hersenletsel. Is het verstandig om aan kinderen te beginnen? Kan ik het aan? We hebben lang getwijfeld en opties besproken. Met enige spanning hebben we de knoop doorgehakt en tot nu toe loopt alles naast de bekende zwangerschapskwaaltjes soepel.

♥ Zwanger met een beperking

Laat ik voorop stellen dat ik voor mijzelf praat. Iedere beperking is anders, iedereen ervaart iets anders. Wat voor mij geld hoeft niet van toepassing te zijn op jou. En ook al heb je geen beperking dan moet je nog steeds goed nadenken over kinderen krijgen. Het is niet niks, je draagt er verantwoordelijkheid voor en je kan ze niet terug brengen als je er geen zin meer in hebt (al zijn opa en oma’s hier wel handig voor ; ) ).

♥ Ik heb nooit een kinderwens gehad

Sommige mensen weten het al van kleins af aan, ze willen later moeder worden. Ik was precies het tegenovergestelde. Van kleins af aan zeg ik dat ik het niet wil. Ik wilde de wereld verkennen, vrij zijn (Eerder schreef ik hier over in de blogs Het 30-ers dilemma en Opzoek naar balans tijdens drukte en veranderingen). Een kind vond ik best leuk voor een paar uur, daarna was ik blij als ik ze terug kon brengen naar mama. Rust. Leven volgens je eigen schema. Iets wat ook erg belangrijk is met een hersenletsel.

Ineens kwam de perfecte man voorbij en mijn gevoelens veranderde. Hij is het tegenovergestelde, hij wilde juist liever een kind dan een vriendin. Alleen kreeg hij een vriendin met een beperking en misschien wel geen kinderen kon krijgen door de handicap. Zijn liefde voor mij was blijkbaar nog groter dan zijn kinderwens. Als ik had besloten dat ik het krijgen van een kind niet aankon dan was hij bij mij gebleven. Ons kind wordt echt een kind uit liefde voor elkaar.

♥ Knopen doorhakken

De beslissing om mijn spiraal te verwijderen en proberen zwanger te worden was de moeilijkste ooit. Want hoe maak je de juiste beslissing als je je keuze moet bepalen op aannames? Niks is zeker. De gevolgen zijn heel groot. Een kind heb je levenslang, wat als de beslissing de verkeerde blijkt te zijn? Eerlijk, daar heb ik nog steeds het antwoord niet op gevonden.

Wat ik wel heb gevonden is vertrouwen. Vertrouwen dat het niet zo ver komt en dat er voor elk ‘probleem’ een oplossing is. Dit komt doordat we allerlei doemscenario’s hebben besproken. Wat doen we met een huilbaby? Hoe zorgen we ervoor dat er het minst last op mijn schouders komt? Hoe kan ik mijn rust pakken? Door allerlei opties te bespreken zag ik in dat het niet onmogelijk is, een kind krijgen met een beperking. Hierdoor voelde ik dat ik het niet allemaal alleen hoef te doen. Dit maakte het minder beangstigend. Ik heb veel lieve hulp om mij heen en samen gaat het lukken. Met dit gevoel durfde ik de knoop door te hakken.

Ik laat alles op mij af komen en kijk het per situatie aan. Met vertrouwen dat alles goed komt, er is altijd een oplossing! Nog ongeveer 6 weken tot de kleine er is. We kunnen niet wachten tot het eindelijk zover is! Op nieuwe avonturen, met z’n drieën!