Zwanger en wat nu? Deel II

Zitten we weer, doodsangsten uit te staan in de wachtkamer van de verloskundige.

Ik moest even wachten op de mensen die voor mij een afspraak hadden dus ik pakte Google er weer bij. Ik las over een buitenbaarmoederlijk zwangerschap en de gevolgen daarvan toen de verloskundige mijn naam riep. Dit is het, het moment van maken of kraken…

Ik geef de verloskundige een (nogal klamme) hand en ga op de stoel liggen. D.m.v. een inwendige echo gaat ze rustig op zoek naar iets wat op een beginnende embryo moet lijken. Ik kijk de andere kant op, naar de witte muur waar niks op te zien was. Denkend aan zoveel dingen die dit keer mis zou kunnen zijn, nu niet alleen met de baby maar ook met mij;

Wisten jullie dat een buitenbaarmoederlijk zwangerschap vreselijke gevolgen kan hebben?

Er zijn twee vormen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap: subacuut en acuut. Bij de subacute vorm is het nog mogelijk om de eierstok te redden bij de acute vorm is dit niet meer mogelijk, met alle gevolgen van dien.

Nu krijgen jullie beetje een indruk hoe het dus ging in mijn hoofd. Mijn duiveltje draaide overuren!

Na eventjes gezocht te hebben zag de verloskundige niks vreemds aan mijn eierstokken of daarbuiten. Wel zag ze een heel klein minuscuul ringetje (in mijn ogen leek het meer op een luchtbelletje). Dit heet een zwangerschapsring zei ze. “OKE! Hold on! Dus er is geen sprake van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap?! - Nee, maar (waarom is er altijd een ‘maar’?) ik kan je helaas nog geen zekerheid geven, dit is enkel alleen het vruchtzakje, het is nog te vroeg om een vruchtje te zien of het wordt helemaal geen vruchtje, ik schat dat je rond de 4 a 5 weken bent dus zullen we over 2 weken een nieuwe afspraak maken?” Zegt ze vol goede moed.

Even later sta ik met een afspraak kaart in mijn hand weer buiten op de stoep. Aan de ene kant opgelucht dat mijn eierstok er niet uit moet, aan de andere kant kwam het duiveltje weer opspelen.

Dat duiveltje ook met zijn rot opmerkingen: “2 weken duren lang hè? Er kan zoveel gebeuren in 2 weken! Kijk wat er vorige keer is gebeurd en toen klopte het hartje al! Nu moet je nog maar wachten of het überhaupt wel iets wordt!

Mijn engeltje trok zich terug, wetende dat ze toch niks kan zeggen om mij gerust te stellen.

Zuchtend stapte ik in de auto en belde gelijk mijn man, huilend en trillend in mijn autostoel vertel ik hem het ‘goede’ nieuws. “Ik hoef niet geopereerd te worden!” zeg ik in een poging om het maar weg te lachen. Optimistisch dat hij is, zegt hij: “dit is toch juist goed! Je moet maar zo denken dat je dit eigenlijk niet eens hoort te weten, je krijgt niet voor niks pas je eerste echo vanaf 8 weken. Dit is positief, vruchtzakje zit in de baarmoeder en verder moet je niet denken.”

Optimistisch mag hij dan wel zijn, maar hij is ook ontzettend grappig…

HA! Mijn man kan dat nou wel zo zeggen: “dit is positief, verder moet je niet denken”. Kent hij mij nou helemaal niet? Hij weet toch hoe ik in elkaar zit?

Tegen de tijd dat ik de auto uitstap voor ons huis, is onze baby al 4 keer dood gegaan in mijn buik en heeft hij of zij allerlei ziektes mocht hij toch wel ter wereld komen.

Hoe ga ik deze 2 weken overleven zonder helemaal gek te worden? 

Volg me op Instagram en op Facebook!

https://www.instagram.com/byemiliesmolinski/

https://www.facebook.com/byemiliesmolinski/