Zwanger én tante op 1 dag

Ik test opnieuw vandaag en jawel! Overduidelijk positief :-) Ik ben zwanger! Ik ben gewoon echt zwanger. Ik kan het niet geloven. Het is nog zo onwerkelijk, maar ik ben helemaal in de wolken. Mijn hart gaat tekeer, want oh wat is dit gewenst en oh wat gaat dit mijn leven veranderen.  Ik laat de test op de wc liggen, zodat ik er nog heel vaak naar kan kijken. De zwangerschap duurt nog lang, dus ik besluit verder te gaan met waar ik gebleven was. Ik ga kitesurfen nu het nog kan. Ik trek mn (dikke winter)pak aan, pak al mn spullen en trek de deur achter me dicht. Kak! Sleutels liggen nog binnen.... De zwangerschapsdementie slaat nu al toe. 

Ik bel mn vader op om de reservesleutels te komen brengen. Lief als hij is komt hij er meteen aan. Ik zit al zwetend in de gang te wachten en overdenk wat me net overkomen is. Ik neem een filmpje op, maar het woord zwanger durf ik amper uit te spreken in dit filmpje. Het voelt zo raar om dit na al die jaren over mezelf te zeggen. Alsof het iets stiekums, iets fouts is. En ik ben bang dat de buren het horen. Ik moet ermee oefenen, want het "ik ben zwanger" komt er beroerd uit. Mijn vader komt en doet de deur voor me open. Ik bedank hem. Hij wil nog even naar de wc. Shit, daar ligt de positieve test nog! En hoewel ik me heb voorgenomen mijn familie heel vroeg op de hoogte te stellen (want ook als het een miskraam wordt kan ik hun steun goed gebruiken), wil ik het niet mijn vader vertellen zonder mijn moeder erbij. Dus ik glip zonder iets te zeggen snel naar binnen en ga op de wc zitten voor hij dat kan doen. Ik gris de test weg, stop hem in mijn zak en kijk mijn vader de deur uit. 

Ik rij alsnog naar Den Haag om te gaan kiten. Ondertussen bedenk ik hoe ik het mijn ouders ga vertellen. Ik wil morgen naar ze toe, of misschien vanavond al, want ik wil dit meteen met ze delen. Als ik op de parkeerplaats sta net met mijn handen vol om naar het strand te lopen gaat mijn telefoon. Ik wil eigenlijk niet opnemen, want ik wil eindelijk wel gaan kitesurfen, maar de nieuwsgierigheid wint het. Het is mijn broertje. "Gefeliciteerd, je bent weer tante geworden!" Ik ben even stil... Hoe kan dit? Op de dag dat ik erachter kom dat ik zwanger ben, wordt mijn neefje geboren. Wat bijzonder! We spreken kort, maar uitgebreid en ik besluit niks te zeggen. Dit is hun dag, ik ga het momentum nu niet stelen. We staan stil bij hun geluk en dat voelt goed. Ik besluit meteen dat ik ook mijn ouders of rest van de familie niks ga vertellen. De komende dagen in ieder geval zijn voor het prille geluk van mijn broertje en zijn gezin. Ik geniet in stilte van mijn eigen kleine geheimpje. Ik ga alsnog kiten. Het blijft bij een korte sessie, want ik ben best snel buiten adem. Maar het was lekker. De wind, de zee, mijn kite en mijn kleine baby in de buik. Hoe perfect!