ZWANGER EN EEN MISKRAAM?!!!

hallo (toekomstige) mama's

Hierbij een verhaal waar hopelijk andere mama's ook wat aan hebben.

Ik woonde in een gezin, lieve familie en geweldige vrienden. Altijd kwam ik overal doorheen totdat er iets op mijn pad kwam wat ik totaal niet verwacht had.... Ik zag toen wie mijn echte vrienden waren! 

Ik was net 17, zat op de middelbare school en kon goed leren. Ik had toen een hele lieve vriend (althans dat dacht ik...) Ik slikte veilig de pil en mijn ex-vriend en ik hadden ons allebei getest op soa's. Nou niks aan het handje zul je denken toch ?

Ik was al een maandje misselijk, pijn in mijn borsten en last van een opgezette buik. Maar 'nee' voor mij waren dit geen zwangerschapssymtomen aangezien ik dat ook had als ik ongesteld moest worden. Mijn lichaam sloeg soms ook een stopweek over, tot die dag

Wiskundeles, 10 uur 's ochtends en ik hield mijn concentratie er niet bij.  Ik hoor mij nog tegen mijn klasgenootje zeggen ; als ik zo naar de wc ren is het normaal, ik ben misselijk. En ja hoor, 10 min later rende ik naar de wc. Spugen, dat had ik nooit. Een vriendin kwam me achterna en vroeg of ik iets verkeerds had gegeten. Ik zei nee, maar ook zei ik dat ik al lang overtijd was...

Dus toen kwam mijn vriendin met het idee om maar even de wiskunde les over te slaan en een zwangerschapstest bij de Etos te halen. Voor haar uit nieuwsgierigheid, voor mij doodeng.

12 uur 's middags, ik wist het antwoord. Test gedaan en ja hoor daar kwamen twee streepjes uit. Ik was zwanger op mijn net zeventiende. Hoe kon dit nou gebeurd zijn???? De vloer zakte onder mijn voeten vandaan en ik barste in tranen uit. Alle vragen stroomde door mijn hoofd...

In die middag had ik mijn voormalige vriend opgebeld (20 was hij), en verteld dat ik zwanger was. Hij schrok heel erg en vond dat ik de huisarts moest bellen. Dus dan deed ik dat , want ik deed alles wat hij zei en was zo manipulatief als wat... Zweethandjes en de telefoon in m'n hand. Ik had voor die volgende morgen een afspraak bij de huisarts.

Na een slechte nacht slapen, was het zover. Wij gingen naar de huisarts toe. 1,5 uur lang een gesprek maar wij wisten niet wat we wouden. Wou ik mijn baby houden of niet!? Dilemma dillma dillema..... Doorverwezen naar de gynaecoloog waar we over 3 weken terecht konden. En toen kwam het ....

Ik was al twee maanden zwanger. Nog een maand, en ik zou het volgens de Nederlandse regel van de daken kunnen schreeuwen. Maar nee, ik bleef stilletjes en lichte mijn vriendinnen in... Zoals iedereen weet heeft iedereen gelijk een vooroordeel. Er bleven uiteindelijk maar 4 vriendinnen achter mij staan en mijn beslissing. Maar die had ik nog niet ! Ik wist het nog steeds niet en was uiteindelijk 3,5 maand zwanger van een prachtig meisje.

Na die 3,5 maand gebeurde het, je kunt het al raden. Ik sta op uit mijn bed en overal bloed en buikkrampen. Ik belde mijn toenmalige vriend op en zei dit. Zijn antwoord was ; ga maar naar het ziekenhuis. Ik in het ziekenhuis met hem, en ja ik had een miskraam gehad. Na het ziekenhuis heb ik mijn ex-vriend nooit meer gezien. Hij had geen zin in emotioneel gedoe....

Ik stond er voor mijn gevoel toen helemaal alleen voor, maar een paar steunende vriendinnen. Ouders die er niks vanaf wisten en school ging niet meer goed. ik zakte in een diepe put en was zo verdrietig. Ik voelde me voor het eerst helemaal alleen in het leven. Ik was mijn baby verloren !!! Hoe jong ik ook was, ik heb ook hormonen en liefde gevoeld voor dat kleine meiske in mijn buik. 

Na ongeveer 3 maanden kwamen er weer positieve gedachtes. Ik dacht , moeder natuur heeft voor mij gekozen. Mijn lichaam was er nog niet aan toe. Maar nog steeds met tranen over m'n wangen.

Nu anderhalf jaar later denk ik, ik had mijn meisje door mijn ouders moeten laten opvoeden. Ik had haar niet alles kunnen geven wat ik wou geven. Ik kijk nu naar de sterren en een daarvan is mijn wondertje die naar de hemel is. 

Ik heb elke 26e november nog steeds veel verdriet, maar ik kan er nu wel over praten en mooie momenten van mijn zwangerschap op jonge leeftijd vertellen. Ik wil nu nog steeds graag jong moeder worden, maar wel pas als ik een huis en een goed inkomen heb! Een lieve vriend heb ik gelukkig al:) 

Andere vrouwen hier ervaring mee ? Ik hoor het graag in de reacties hieronder. 

Dikke kus