ZWANGER!! En een blije zoon

Jawel! Het is echt waar! Ik ben zwanger van baby nummer 2. Wat is het weer een wonder en wat zijn we blij. Alle 3 dus. Waar ik er rekening mee hield dat onze zoon (bijna 3) zou zeggen: "laat maar ff hoor, die hoef ik niet", bleek hij er gewoon heel blij mee te zijn en telt hij de dagen af totdat de baby komt. En hij dus een grote broer is. "Ben ik al een broer mama?" "Nog niet in het echt lieverd, maar wel al een beetje hoor. Van de baby in mama's buik!" 💙

Eerder schreef ik al blogs over de lastige start van onze zoon en vroeg ik me openlijk af of we dit echt nog wel een keer aankonden. Het ging per slot van rekening bepaald niet soepeltjes en er zijn wat tranen gevloeid het eerste jaar. Maar toen werd hij ouder. En ging het makkelijker. Kregen we weer een beetje slaap. En verdween langzaam maar zeker ook bij ons de mist uit het hoofd. Op een zeker moment, ergens vorig jaar in het voorjaar, keken we elkaar aan en zeiden: dit is (meestal) leuk he? Dit kunnen wij echt nog wel een keer!

Deze baby kwam er echter niet zo gemakkelijk als de eerste. Met de maand groeide de hoop en het verlangen. En daarom zijn we nu extra blij dat het ons toch nog een keer gegund is. En was ik de eerste maanden extra bang dat het fout zou gaan. Maar het ging (vooralsnog) niet fout. De termijnecho liet een kleine blije druktemaker zien. Een broertje of zusje voor onze vent! Zo klein! Maar met alles erop en eraan! Zo echt! Zo welkom...

Grote broer wenst een klein broertje. Geen discussie mogelijk. Hij wil douchen met zijn broer. Kusjes geven als hij huilt. Aaien als ie hij pijn heeft. Flesjes geven als hij honger heeft. En hij kan niet wachten. "Is mijn baby al geboren mama?" Nee schat, lieve grote broer in wording, nog even geduld... een week of 28. Zeg maar. 😅