Zwanger en borstkanker

24 januari 2024 zaten we dus in het Erasmus. Hier hoorde we gelukkig meer dan alleen 'het is niet goed'. We hadden het gesprek met een interne oncoloog en een oncologisch chirurg. Ondanks het onderwerp was het een goed en duidelijk gesprek. Het betrof inderdaad kanker, met uitzaaiingen naar de lymfeklieren. Dit was nog niet zorgelijk, want deze combinatie zien ze vaker en we gaan dus gewoon voor genezing. Er waren al wat plannen maar die zijn ook nog afhankelijk van verdere informatie en onderzoeken. Gelukkig werkt alles in dat ziekenhuis erg snel. We hebben diezelfde middag nog bloed laten afnemen, een biopt genomen en een marker laten plaatsen. Verdere scans zijn nog niet mogelijk i.v.m. zwangerschap. 

Betreffende de zwangerschap krijgen we ook gelijk een afspraak met een gynaecoloog. De oncoloog wil graag zo snel mogelijk beginnen met de chemo. De gynaecoloog weet ons te vertellen dat er gelukkig al heel wat studies zijn die uitwijzen dat chemo tijdens de zwangerschap (in het derde trimester) geen kwaad kan. Ook kunnen we haar vast opgeven voor levenslange (zo voelt het) onderzoeken in het Prinses Maxima voor het effect van de chemo tijdens de zwangerschap op het kind. 
De gynaecoloog heeft het verder nog over inleiden met 37 weken, opdat er zo kort mogelijk tussen de twee chemokuren zit. 

Een week later zitten we weer in het ziekenhuis. Wederom een afspraak bij de gynaecoloog en ook een afspraak met een maatschappelijk werkster. Maar ook voor de eerste chemokuur. Deze zal best heftig zijn, maar het is bekend dat deze om, onverklaarbare redenen, door zwanger beter te verdragen is. Dus dat is een geluk bij een ongeluk. En hij blijkt ook inderdaad redelijk te verdragen. Ik heb in de dagen erna maar één keer hoeven spugen. Wel ben ik er redelijk vermoeid van. Een vreemd soortige, onbeschrijfbare vermoeidheid. Ik zal deze kuur nog drie keer krijgen na de bevalling, steeds om de drie weken.

Ondertussen weten we dat ik een hele agressieve vorm van borstkanker heb, namelijk; tripple negative breast cancer. Maar ook dat ik het gen BRCA 1 heb. Wat betekent dat mijn kanker genetisch bepaald is, maar dat ik de eerste in mijn familie ben bij wie het tot uiting is gekomen. De kans dat ik het aan mijn kinderen door heb gegeven is 50/50. Mochten zij het gen hebben, hebben ze vergrote kans op borstkanker en eierstokkanker. Maar ze kunnen zich al vrij vroeg jaarlijks laten controleren, zonder dat ze hoeven uit te laten zoeken of ze werkelijk het gen hebben. Ik hoop voor hen, mochten zij het gen hebben, dat de medische wereld wederom enorm veel heeft bijgeleerd en kanker niet meer zo'n probleem hoeft te zijn als nu. En nu is het al zoveel beter dan 20 jaar terug.

Om te bepalen welke kant van de familie we moeten adviseren om zich te laten onderzoeken, kijken we eerst of ik het gen van mijn moeder of van mijn vader heb gekregen. Aangezien mijn vader overleden is, hoeft alleen mijn moeder bloed te prikken. Uiteindelijk zal blijken dat mijn moeder niet gendragend is. Dat betekent dat we de nichten en neven aan mijn vaders kant gaan informeren. Twee van mijn nichten hebben momenteel al hun uitslag, beide niet gendragend. Ontzettend fijn en geruststellend voor hun en hun kinderen!

https://gofund.me/9bd3dc12