Zwanger en beroerd (deel 2)

Nou... daar gingen we dan. Onze afspraak bij de gynaecoloog. We kregen dus de bevestiging, zwangerschapscholestase... okee wat is dit en wat houdt het in.. kan dit kwaad... voor de moeder is het vooral vervelend want je hebt ontzettende jeuk, maar hier kan je ect medicatie voor krijgen. Die ik ook kreeg gelukkig. En dit hielp voor mij wel iets. 

Voor de kleine in mijn buik is het een ander verhaal zouden ze. Hier zaten wel risico's aan vast. Zo was de kans op een vroeggeboorte ineens groot. Of mecolium in het vruchtwater. Of dat het kindje in de laatste weken nog kwam te overlijden... oké... BAM..klap in mijn gezicht..  tranen over mijn wangen.... en de grond was even weg... we gaan je goed in de gaten houden. Paar keer per week ctg, bloedprikken, urine inleveren enzovoorts enzovoorts...als de waarde van de cholestase boven de 40 kwam zouden ze hoe dan ook met 37w inleiden.. en ja hoor... volgende afspraak.. waarde ruim boven de 40.. Damn... en ergens ook fijn, want ja... deze weken kon ik toch niet meer genieten. Dus laat ons meisje nu nog even volhouden (ik was ondertussen 32w zwanger) 

Ook vroeg deze gynaecoloog of mijn bloedonderzoek rond de 20w van de huisarts nog verder was onderzocht.. want hij zei wel pfeiffer, maar het kon nog zoveel meer zijn. 

Dit ging ze ook nog even verder uitzoeken en zouden we de volgende op terug komen. Ook moest ik nog even opnieuw bloed laten prikken. 

Week later zitten we dan... al in een rollercoaster ivm de cholestase. En gaan we zitten en zegt ze oké. Ik heb nog wat gevonden. Je hebt active cmv... my God wat is dit nu weer..... ja dit betekend als je het dus de eerste x doormaakt tijdens de zwangerschap er ook weer veel risico's aan zitten voor je kleintje. De meeste hebben het al eens doorgemaakt dus hebben onbewust al antistoffen. Maar k uiteraard niet... 

Het gevaar voor de kleine met cmv is.. zenuw afwijkingen en aan het hartje enzovoorts. Wij wisten het echt even niet meer... eerst het een en dan ook nog dit... 

De gynaecoloog was echt heel lief. En we werden onwijs goed begeleid en tijd gemaakt voor ons... maar k voelde mij zo onwijs schuldig. Alles was k nu had krijgt 0,002% van de zwangere... ja why me... en hoe gaat het nu met de kleine. Wat moeten we nu toch doen. Wat kan ik doen??? Het was verschikkelijk 

Het enige wat er toen ook wel werd verteld was dat na de bevalling bij haar een plasje werd opgevangen om te onderzoeken of de cmv door de placenta bij de kleine was gekomen. En als dat zo was, was het afwachten of ze iets had. Want op eerdere echo's waren er tot nu toe geen afwijkingen te zien. Maar goed, zenuwen zie je ook niet op een echo. 

We mochten evt nog naar Rotterdam voor een uitgebreide echo. Maar verandering kon dit niet brengen. Dus hebben wij besloten dit niet te doen.  We moesten echt wachten op de geboorte van ons meisje voor wij hier meer duidelijkheid over zouden krijgen. 

Die laatste weken zwangerschap heb ik echt als hels ervaren. Heel erg heftig

En aftellen tot week 37 voor de inleiding. 

(Wordt vervolgd)