Zo staan we er nu voor

Jeetje, wat gaat het snel ineens! In mijn vorige blogs is te lezen dat mijn vriend en ik voor de tweede afspraak in het ziekenhuis waren bij de gynaecoloog. Tijdens deze afspraak kregen wij te horen dat wij de keuze konden maken tussen onderzoeken doen naar mijn baarmoeder en eileiders of starten met Clomid en kijken wat voor effect dit heeft. Kortom, wilden we eerst zeker weten of er fysiek niets mis is bij mij of gaan we gewoon starten en zien we wel of het aanslaat?

Inmiddels hebben wij die keuze gemaakt en ben ik vandaag gestart met de eerste tabletten. Omdat ik het afgelopen jaar eigenlijk (bijna) geen eigen menstruatie heb gehad, moet deze eerst opgewekt worden door middel van Primolut. En daar ben ik dus vandaag mee gestart. Deze tabletten zal ik voor 7 dagen 3x per dag moeten slikken en daarna zou mijn menstruatie op gang moeten komen. Vervolgens mag ik dan op dag 3 van de menstruatie starten met de Clomid om een ovulatie op te wekken. 

Ik vind het allemaal nogal gek en kan het eigenlijk nog niet echt beseffen maar we gaan dus ineens beginnen met de eerste poging! Wauw.. Het besef is er geloof ik nog niet helemaal. En bij mijn vriend ook nog niet! Hij heeft al helemaal niet door wat er allemaal staat te gebeuren.. En ik misschien ook nog wel niet. Want kun je dat eigenlijk wel weten? Tuurlijk weet ik inmiddels wat de bijwerkingen van de medicatie zullen zijn maar dat geeft natuurlijk geen garantie dat dat allemaal op mij van toepassing zal zijn. Ook weten we natuurlijk nog niet zeker of de Clomid wel zal aanslaan. Misschien hebben we wel een hogere dosering nodig. 

Ik ben van mijzelf wel een beetje een controlfreak en houd ik graag alle touwtjes in handen. En dat is in deze fase niet te doen. Nu merk ik wel aan mijzelf dat ik het wel aardig los kan laten en alles met de dag bekijk. Tuurlijk wil ik het liefst weten hoe we er over een half jaar of een jaar van nu bijzitten maar ik weet dondersgoed dat dat niet mogelijk is. Het geeft mij ook wel een soort van rust, wetende dat we bezig zijn en dat het zomaar best snel zou kunnen lukken.

Het blijft dus een enorme tweestrijd en probeer om mij niet gek te laten maken en alles stap voor stap te bekijken. Het geeft ook wel rust dat ik mijn verhaal hier kwijt kan. Nu hebben wij er vanaf het begin geen geheim van gemaakt dat het bij ons allemaal niet zo soepel loopt als we hadden gehoopt en is er veel begrip geweest vanuit onze omgeving. Toch is het fijn om m'n verhaal te kunnen delen op mamaplaats.

Oja, ik heb ook nog van de arts te horen gekregen dat ik moet afvallen. Dat wist ik uiteraard al en ben al een flinke tijd bezig. Helaas wil dat nog niet echt lukken. Inmiddels ben ik bezig om iets minder koolhydraten te eten en heb mijn lunch met brood of crackers vervangen door het eten van groenten e.d. Het lukt mij alleen nog niet goed om van zoetigheid en koekjes af te blijven. Ik ben een enorme zoetekauw en houd van lekker eten. Ik vind het erg lastig om lekkere, gezonde en het liefst koolhydraatarme recepten te vinden. Misschien dat jullie wat tips hebben? Ik hoor ze in ieder geval graag!

Ik heb wel het hardlopen een maand of twee geleden weer opgepakt en dat gaat inmiddels wel stukken beter. Ik heb vorige week zelfs bijna 7 km gered! Vind ik zelf in ieder geval een hele prestatie en wil dit deze maand doorzetten naar de 10 km. Ook vind ik het fijn om tijdens het hardlopen even m'n gedachten te verzetten en alle spanning er lekker uit te rennen.

Ondanks dat we nog niet weten hoelang het allemaal gaat duren, gaan wij deze eerste maand in ieder geval vol goede moed in en hopen we uiteraard op het beste! Als iemand goede tips heeft over afvallen en minder snoepen, laat ze vooral achter in de reacties. Ik hoop dat het me lukt om de komende weken wat af te kunnen vallen.

Liefs.