• Zwanger
  • Gezond
  • tweeling
  • huisarts
  • ziekenhuis

Ziekenhuis opname ...

Alles leek goed te gaan met ons meisje.......ze groeide goed en ze was vrolijk en erg makkelijk. Ze sliep heel veel en had al snel een goed ritme. Geweldig wat een meisje!

Tot een week of twee en toen veranderde ze enorm, ze was veel wakker en huilde dan erg veel. Ook ging ze steeds meer mondjes terug geven, zelfs nog na 1,5uur na de voeding kwam haar melk nog naar boven.......en soms zo explosief dat het bijna haar hele fles was  Dan huilde ze heel hard, en we konden niks doen om haar te troosten.

Dit was een heel ander kindje geworden en het leek zelf elke dag erger te worden, zelf zo erg dat we twee keer naar de eerste hulp gereden zijn omdat we echt dachten dat ze niet meer ging stoppen met huilen...........en ze was dan inmiddels zo moe dat ze niet meer kon drinken.

Tot ik het op 13 November niet meer aan kon zien en de huisarts gebeld voor een verwijzing naar de kinderarts, deze had geen tijd om haar te zien en we moesten maandag maar op het spreekuur komen.........ik heb nog uitgelegd dat ik niet kon wachten maar het was helaas. 's Avonds naar de eerste hulp en deze vond het niet nodig om een kinderarts te bellen omdat we toch maandag een afspraak hadden.......afwachten dus

Het weekend ging ze zienersoog achteruit en ze hield bijna niks meer binnen, ook had ze geen plasluiers meer en dit is nooit een goed teken....  Het werd eindelijk maandag en wij konden naar de huisarts. Deze vond dat ze er nog wel goed uitzag maar ze belde wel de kinderarts en we konden dinsdag komen.  Dit hebben we niet gehaald! Ze ging zo hard achteruit en na 3uur heb ik de huisarts weer gebeld en gezegd dat ik niet langer wilde wachten! Het was genoeg geweest ik wilde NU naar een kinderarts! NU NU NU!

Daar gingen we, met een kind die zo ver weg was dat we alles met haar konden doen en ze helemaal niet meer wakker werd, en de huisarts vond het wel een gezond uitziende baby! Ze was verre van dat hoor! Maar goed we stonden nu bij de kinderarts en deze ging ons helpen.............ja dat dachten we.......helaas deze vond ook dat ze er nog prima uitzag en ze wilde ons eigenlijk naar huis sturen om het nog maar een nachtje aan te kijken. 

Maar als we wilde mochten we ook een nachtje blijven en dan zouden ze observeren hoe haar eten ging en hoe het overgeven eruit zag...... Oke dat was niet leuk maar ik ging met dit kind niet meer naar huis dus ik besloot met haar te blijven. Dat was maar goed ook want toen de zuster besloot bij te houden hoeveel ze plaste kwamen ze gauw tot de conclusie dat ze aan het uitdrogen was!

Dinsdag kwam en we wisten nog steeds niet wat er met ons meisje aan de hand was.........pfffff Wat een drama!  Maar goed een nieuwe dag was aangebroken en vandaag zouden ze een echo gaan maken van haar buik om te kijken wat het probleem was. Hopelijk was het snel al. Inmiddels had ze drie voedingen gehad en drie keer de hele fles uitgespuugd…………….ook had ze geen pasluiers meer en haar ontlasting was net klei! 

Om 14uur kwam er een einde aan onze onzekerheid, we werden op gehaald om een echo te laten maken! Eindelijk! De echoscopist zag wel dat er iets aan de hand was maar wilde eerst even goed kijken of het goed of niet goed was en we werden weer naar de afdeling gestuurd………….. Er werd gemeld dat het nog wel een aantal uur kon duren tot er een uitslag kwam………..pffff nog meer wachten. 

Maar nog geen 45min later staan er twee zusters en een arts in onze kamer met de mededeling dat ze geopereerd moet worden en dat ze direct een infuus gaan aanleggen……. Ook gaan ze een ambulance regelen want de operatie moet worden gedaan in het AMC en ze moet vervoerd worden per ambulance………….wat gaat het dan in ene snel! Niet normaal!

Het infuus inbrengen is wel een hele klus en ze moeten 3 keer overnieuw beginnen voor het eindelijk lukt. Ons meisje is een ware held! Ze houd zich heel dapper en huilt bijna niet……………pas als ze vind dat het te lang gaat duren gaat ze huilen, maar Mama is al super trots op haar! Kleine held!

Om 17uur staat het ambulance personeel op ons te wachten en ik ga met ons meisje mee………….ik heb altijd al een keer in een ambulance willen zitten maar nu het eindelijk zo ver is was dit toch niet zoals ik het me voorgesteld had… De ambulance chauffeur is heel erg aardig en we hebben gezellig zitten kletsen. Megan wilde alleen niet dat hij stopte met rijden, want elke keer als hij stopte begon ze te huilen! Zo ziek en dan al precies weten wat je wil, echt karakter!

Ik het AMC worden we hartelijk verwelkomt en Megan krijgt direct een mooi bedje toegewezen………. De zuster, Pamela, heeft het erg druk en heeft weinig tijd voor ons, ze blijft zich maar verontschuldigen maar ze is alleen op de afdeling omdat al haar collega’s ziek zijn………ze word bijgestaan door twee zusters van een andere afdeling maar die weten niet alles te vinden en moeten dus ook geholpen worden.

Ach, er staat koffie voor ons en we hebben een stoel om op te zitten en we zijn bij ons meisje………..wij wachten wel! Om 21uur heeft Pamela tijd voor ons en ze geeft ons een rond leiding over de afdeling en verteld ons wat ons te wachten staat de komende dagen. Het is een spannende tijd maar ze probeert ons zo veel mogelijk gerust te stellen…………we krijgen steeds meer het gevoel dat ons meisje eindelijk in goede handen is. 

We besluiten om samen naar huis te gaan, een van ons mocht wel blijven maar dan moest die in de speelkamer slapen, we kunnen beter samen zijn als alleen!

Deze nacht hebben we niet veel geslapen en om 7uur zitten we al weer in de auto, onderweg naar ons meisje. We vinden haar in schone kleertjes en ze hebben een muziek doosje voor haar neergezet om haar rustig te krijgen………ze hebben dus heel goed voor ons meisje gezorgd. Hopelijk word ze vandaag geopereerd! Om 9uur komen de artsen bij haar kijken en gaan ze een onderzoek doen om zeker te zijn dat ze geopereerd moet worden.

Helaas is het onderzoek niet succes vol en we moeten toch nog een echo laten maken. Hier word duidelijk dat ze echt geopereerd moet worden en met een beetje geluk gebeurt het vandaag al…………. Om 12uur krijgen we slecht nieuws, er is geen plaats in het operatie schema en we moeten nog een dag wachten. Inmiddels is Megan redelijk onrustig en moeilijk te troosten.

Ook kunnen we haar niet meer vasthouden omdat ze dan hoopt dat ze eten krijgt…………….als ze merkt dat we haar alleen maar knuffelen gaat ze nog harder huilen. Mama is ook ontroostbaar, maar ze moet sterk zijn voor haar meisje zij heeft een sterkte mama en papa nodig! Het is een lange moeilijke dag en het is heel moeilijk om het meisje te troosten……….morgen komt daar hopelijk een einde aan!

Om 9uur zijn we weer bij haar, vandaag is hopelijk de dag! Om 10uur komt de zuster ons vertellen dat ze om 12uur op het schema staat! 6uur na de operatie mag ze eindelijk weer eten……..het gaat eindelijk gebeuren. Om 10.30 worden we al opgehaald, er is een operatie tussen uit gehaald en we mogen eerder naar beneden. Daar aan gekomen zijn de bloeduitslagen er nog niet en daar moeten we op wachten….. 

Uit eindelijk word ze om 1 uur opgehaald en nu is het wachten voor ons begonnen. We bellen de opa’s & Oma’s en Tante Wendy en we gaan onrustig in de centrale hal zitten wachten. Om 13uur krijgen we een telefoontje, de operatie is achter de rug en alles is goed gegaan! We mogen al snel bij d’r! Als we de verkoeverkamer inkomen is ze al aan het huilen, de broeder verteld dat ze zelf haar neuszonde heeft verwijderd.

Ze huild wel maar is ook nog erg dus. Een beetje ongemakkelijk hou ik haar in mn armen, er zitten zoveel draden aan haar vast en daar moeten we heel voorzichtig mee zijn. Na een half uurtje word je rustiger en we mogen d’r weer meenemen naar je kamer. Daar aangekomen ga ze slapen, het aftellen is begonnen over een paar uurtjes krijgt ze een eerste flesje en dan is het afwachten of het spugen over is.

Eindelijk is het dan zover, ze mag een flesje!! Mama mag hem geven, ze heeft er nog veel moeite me omdat je nog erg moe bent maar wat is het fijn dat ze nu eindelijk weer wat mag drinken! Als Megan vandaag al genoeg kan drinken dan mag ze morgen al wel naar huis………. Maar het lukt d’r nog niet en ze spuugt ook nog een beetje dus ze moet morgen ook nog blijven.

Het is inmiddels zaterdag en ze had gisteren erg haar best gedaan maar het was nog steeds niet voldoende……..misschien mag ze vandaag dan toch naar huis als ze meer gaat drinken. Het gaat wel heel goed en om 15uur moet ze een fles van 100ml leeg drinken en dan mogen we haar mee naar huis nemen! En………………….het lukt!! Megan mag eindelijk mee naar huis!

Wat een geweldig gevoel, niet meer dat lege bedje thuis, niet meer een lege Maxicosi op de achter bank en geen leek box meer met alleen wat los speelgoed…………nee straks ligt er weer een meisje in, het meisje wat daar hoort ze zijn  Ja we nemen haar weer mee naar huis!

12 jaar geleden

Wat een heftig verhaal zeg!!! Nee het is niks je kind in het ziekenhuis, mijn dochtertje heeft er 3 weken in gelegen en dat blijft altijd wel een beetje bij je. Veel succes verder.