Zenuwen en spanning , de 20 weken echo is eindelijk aangebroken

En toen was de dag van de 20 weken aangebroken.

Een dag waar ik echt naar toe aan het leven was. We hadden dan wel een goede 13 weken echo maar met 20 weken zien ze toch echt wel meer.

Ik weet nog zo'n twee weken geleden dat ik de kaartjes van ons kleintje haar kleding af aan het knippen was en de kleding opgevouwd in de kledingkast legde om later te gaan wassen. Hierbij bedacht ik mij telkens, wat als het niet goed is? Wat moet ik dan met al deze spullen?

Met de dag werd het spannender en toen was de dag van de 20 weken eindelijk aangebroken.

De echo was om 11 uur in de ochtend maar ik was (zoals echte ochtend) al vroeg wakker, om 6 uur al.

Ik ben rustig gaan ontbijten en heb een spelletje op de laptop gedaan. Hierna zijn mijn man en ik richting het echo centrum gegaan.

We parkeerde de auto en toen begon ik ineens te trillen en te klappertanden. Buiten was het al een lekker temperatuurtje dus koud had ik het niet. Dit waren echt de zenuwen.

Binnen melde ik mij aan bij een lieve balie assistente (ze zijn daar in het echocentrum allemaal zo lief!). Ze melde mij aan en vroeg of ik een beetje buiten adem was. Toen kwamen de zenuw tranen helemaal los. Ik kon niet eens meer mijn betaalpas vinden voor de usb stick die wij er graag bij wilde hebben.

We waren dan ook gelukkig snel aan de beurt. Ik mocht mijn broek en onderbroek wat naar beneden doen en gaan liggen voor de echo.

We hadden weer een schat van een mens als echoscopiste. Ze wachtte niet tot het eind om te vertellen of alles goed was maar ze vertelde meteen bij alles wat ze checkte dat het er perfect uitzag.

De kleine was weer lekker druk en trapte vaak tegen het echo apparatuur aan. Het was heel bijzonder om haar bewegingen te voelen en tegelijkertijd te zien.

Ook werd er weer bevestigd dat wij een heerlijk pittig dametje krijgen, in het begin hield ze netjes de beentjes bij elkaar maar op een gegeven moment liet ze zichzelf goed zien. De echoscopiste grapte al dat ze een keurige dame is.

Haar hoofdje was iets kleiner maar goed in de marges en ze zien dit blijkbaar vaak bij meisjes de laatste tijd.

Ook tijdens de echo heb ik de tranen flink laten lopen want ons meisje is helemaal goed gekeurd!