Zal de zwangerschap dit keer wel goed gaan?

In mijn vorige blogs kun je lezen over onze kinderwens, de zwangerschap, missed abortion en gesprekken met de artsen.

9 Weken na de curettage i.v.m. een missed abortion heb ik mijn menstruatie.

Dat vind ik jammer, want niet zwanger, maar ook fijn. Ik kan mijn cyclus weer goed gaan bijhouden en weet wanneer ik overtijd zou zijn.

Helaas, de eerste officiële poging (omdat ik geen ovulatietesten doe noem ik de poging tot mijn eerste menstrutie poging 0,5) is niet raak en mijn menstruatie start weer.

De focus ligt de afgelopen weken op een leuk iets, Jelle en ik gaan namelijk trouwen. 

Heel romantisch ben ik op mijn verjaardag een aantal maanden eerder ten huwelijk gevraagd. En besloten we voor een kindje te gaan. Toen ik zwanger bleek besloten we te trouwen voor het kindje er zou zijn, maar niet zo ver in de zwangerschap dat ik niks meer zou kunnen. In november zou ik zo'n 6 maanden zwanger zijn, dat vonden we perfect; 22-11-'22 werd de datum.

Na de missed abortion twijfelden we over de bruiloft, de reden was immers niet meer nodig. Wellicht toch sparen voor een grotere bruiloft....... 

En het bleef kriebelen, we wilden de liefde vieren, de bruiloft werd een lichtpuntje in de duisternis. Die wilden we niet cancellen. Alleen, we hadden nog niks geregeld.... 

Inmiddels was het september en de tijd naderde. Waar ik van plan was een mooie zwangerschapsgalajurk aan te trekken, kriebelde het ineens voor een echte trouwjurk. Maar waar haal je die zo snel vandaan? Ik vond een budget trouwjurken winkel in Amsterdam en aangemoedigd door mijn Oma benaderde ik ze. Ja hoor, zo'n korte termijn was voor hun geen probleem, ook niet om te vermaken. 

Samen met mijn moeder heb ik mijn bruidsjurk uitgekozen en deze was keurig op tijd klaar. 

Jelle en ik waren ook op locatie tocht gegaan. Na de ceremonie op het gemeentehuis wilden we met onze gasten gaan lunchen. Een kleine intieme bruiloft met in totaal 25 man en het liefst op een locatie die we al kennen. We gingen onze bekende adresjes af, te duur, geen mooie zaal, al vol. We waren verliefd op één locatie, maar die was eigenlijk net boven ons budget. Mijn schoonmoeder was onze reddende engel. 

Een dag voor onze bruiloft had ik de laatste dag van mijn menstruatie, wat een timing.
We beleefden een heerlijke trouwdag met lunch op een fort en gingen een paar dagen op hotel (ook geregeld met de gedachte 6 maanden zwanger te zijn).

Het was helemaal onze dag, intiem en sfeervol. 

En dan....... Voel ik me nou zwanger? Ik lijk tekenen te hebben van een zwangerschap. Ik maak mezelf niks wijs, want als je iets graag wil voelen, dan voel je het wel is mijn ervaring. Al eerder dacht ik dat het raak was.

Dat lijkt bevestigd te worden als ik op de dag van mijn verwachte menstruatie bloedverlies heb. Voor de zekerheid doe ik toch een zwangerschapstest, die negatief is. Weer niet gelukt.
We besluiten ons meer in vruchtbaarheid te verdiepen, gezonder te gaan leven en ovulatietesten te gaan doen.

En toch klopt het voor mijn gevoel niet. Mijn menstruatie komt niet lekker op gang.
Twee dagen na de start van het bloedverlies houd ik het niet meer. Ik maak Jelle wakker en om 06:00u doe ik een zo'n dure digitale vroege zwangerschapstest. 

Het wachten duurt voor mijn gevoel eindeloos en eindelijk kunnen we het resultaat aflezen. 

Er staat: Zwanger!!!!!

Wat huh? Toch.

Ik voelde het toch juist aan mijn lichaam en het bloedverlies is een innestelingsbloeding (die ik wat later heb dan gemiddeld, want ik had al gegoogeld tussen verschillen tussen menstruatie en innestelingsbloeding).

De spanning komt ook gelijk, zal het dit keer wel goed gaan?

We hebben nog antistollingsinjecties van de vorige keer liggen en zetten diezelfde ochtend de eerste prik.

Door de gesprekken met de cardioloog en gynaecoloog weten we nu hoe de eerste weken er uit zullen zien. Die zullen vooral bestaan uit 2x per dag een injectie zetten en 1 á 2 maal per week precies 4 uur na het zetten van een injectie de antistollingswaarde laten meten d.m.v. bloedafname in het ziekenhuis. Dit kan niet bij een prikpost op locatie, omdat het bloed gelijk getest moet worden.

Ik vind deze zwangerschap spannend, zal het dit keer wel goed gaan? Zetten we de prikken niet weer voor niks?

In de zomer waren we op een festival waar Blof speelde. Het lied 'Hou vol, Hou vast' raakte ons en Jelle fluisterde toen in mijn oor: 'Als je weer zwanger bent wordt dit ons lied'.

Bij elke prik die we zetten, zetten we 'Hou vol, Hou vast' aan, Op een gegeven moment heb ik door dat voorbereiden, prikken en koelen 2 minuten en 45 seconden duurt, aangezien ik het lied steeds op hetzelfde moment stop zet omdat ik klaar ben en er dan een muzikaal intermezzo is.

We hebben ook geleerd dat we dit niet alleen kunnen, we hebben de hulp van onze moeders nodig. Diezelfde avond videobellen we ze en laten de positieve test zien. Uiteraard zijn zij weer onze supporters in dit traject.

Dit keer zijn er leveringsproblemen met de antistollingsinjecties en moet ik over op een andere stof en merk. Hierop ben ik een stuk lastiger in te stellen en we zijn er dan zachts gezegd ook niet blij mee.

Omdat de eerste zwangerschap goed is gegaan op de antistolling; geen trombose op mijn mechanische hartklep ontwikkeld, is niet de verwachting dat dit deze zwangerschap gaat gebeuren en hoef ik pas aan het begin van het tweede trimester op eerste controle bij de cardioloog.

Bij de gynaecoloog start ik dit keer in het eerste trimester. Dat gaat deze zwangerschap wel goed.

Het wordt kerstvakantie en de halve vakantie zijn de kinderen van mijn man bij ons. Ze weten van de missed abortion, dat ik door de zwangerschap moest prikken (toen gezegd dat er wat was met mijn medicatie) en zo nog wat kenmerken van een zwangerschap.

We besluiten de kinderen te vertellen dat ik weer zwanger ben. Dan is de stress van het stiekem prikken weggenomen.

Op 30 december word ik ziek, ik heb een flinke griep te pakken. En dan krijg ik ook nog bloedverlies...........