Yes zwanger! Maar net geen roze wolk.

Oepsiee, we zijn er weer ingetrapt. ZWANGER! Het is net lang genoeg geleden dat ik niet meer weet hoe stom ik zwanger zijn ook alweer vond en hoe zwaar de kraamweek ook alweer precies was. Én anderzijds is onze dochter nu oud genoeg dat we écht heel zeker weten dat genieten van je eigen nageslacht het mooiste is dat er is.

Een van de (weinige) leuke dingen aan zwanger zijn is het grote nieuws aan familie vertellen. Doorgaans is familie namelijk heel enthousiast bij een zwangerschap want hun eigen DNA wordt vermenigvuldigd, verjaardagen worden gezelliger en babies zijn leuk, schattig en knuffelbaar. De opa’s, oma’s, tantes, ooms en de overgrootmoeders en -vader waren zoals verwacht helemaal in de gloria. De oma van mijn man was zo blij dat ze me meteen een koud wit wijntje aanbood om het goede nieuws te vieren. Toen ik dat aanbod afsloeg en met lange tanden een spa rood bestelde, mompelde oma dat we ‘inderdaad niks meer mogen tegenwoordig’. En dit is écht zo!!! Verdorie. Waarom ben ik niet in 1920 geboren?!

Tijdens mijn vorige zwangerschap voelde ik mij net een alcoholist tussen alle roze wolk mama’s die aangaven de wijn totaaaal niet te missen. Nou ik wel. En nu weer. En weetje wat ik nog meer mis? Carpaccio en Sushi. En Spaanse hammetjes. En Saltufo (die truffelsalami). En Haring, oh en Paling!En ik eet normaal eigenlijk nooit Filet Americain, maar ik wil het. NU! Ja ik schrijf alles met een hoofdletter, want het is belangrijk.

Op Vaderdag kwam mijn ware hormonale aard duidelijk naar boven. Mijn moeder had goed haar best gedaan. Er lagen allemaal lekkere dingen op tafel en iedereen dronk lekkere wijn. Ondanks het feit dat er genoeg lag wat ik wel mocht, baalde ik. Ik voelde me ellendig, zielig en moe. En dan mocht ik ook nog eens níks eten. Reden om te janken. Dat deed ik dus ook. Ik voelde me net mijn dochter in haar dwarse peuterperiode, wanneer ze volledig uit haar plaat ging in de supermarkt omdat ze geen peutercrack (knijpfruit) mocht. Zo zat ik er ongeveer bij. Ik schreeuwde niet hardop omdat ik 32 ben en mijn moeder dat soort hysterische tantrums nooit geaccepteerd heeft, maar wilde het wel. Toen ik sorry zei tegen mijn vader – want ja, ik verpestte wel een beetje zijn feestje - zei hij dat hij het helemaal begreep. Hij zei dat hij ook zou huilen als ie al die lekkere dingen niet mocht en (ik citeer) ‘smerige alcoholvrije bocht’ moest drinken. Dat is fijn, de support van familie. (Neem dit mee, als je peuter weer eens door de supermarkt loopt te krijsen. Empathie is zo fijn!) Mijn lieve dochter kwam me troosten en bood me een half afgekauwde koude sperzieboon aan. Toen droogden mijn tranen. Dan weet je weer waar je het voor doet hè. Maar dat neemt niet weg dat wij zwangeren onszelf niet af en toe mega zielig mogen vinden hoor! Terwijl ik dit zit te typen komt er een bestelling van mijn man binnen: Een doos wijn. Zal ik de sloten vervangen?

Wat ik wel frustrerend vind, is dat we zo lijken te overdrijven en ik dus niet meer weet wat ik serieus moet nemen. Ik lees op fora discussies over wel of niet mogen van basilicum en drop. Volgens mij was dit 4 jaar geleden helemaal niet zo? Als mijn dochter ooit zwanger mag worden mag ze waarschijnlijk alleen nog broeden en ademen. Maken ze zwangere vrouwen niet ontzettend bang? De kans dat je toxoplasmose van Spaanse ham oploopt is volgens mij net zo groot als dat een vrachtwagen je aanrijdt als je zit te kakken op je eigen toilet in een woonwijk, maar het kán. Het gevolg is dus dat ik niet in volle overtuiging kan genieten van een stukkie ham. 

Sommige vrouwen vinden zwangeren die niet zo strikt de regels naleven onverantwoordelijk. Ik ben stiekem jaloers op deze vrouwen. Want hoe vaak gaat zoiets nou echt fout? Ben/was jij streng met eten en drinken tijdens je zwangerschap?

Als er nog iemand is die heeft gehuild aan tafel om alle restricties hoor ik het echt heel graag. Heel fijn als er nog meer volwassenen met peutertrekjes zijn.

Liefs Naomi

Meer verhalen, foto's en story's te volgen op mijn instagrampagina @altijdmoe.der en (sommige verhalen) op mijn Facebookpagina.