6 jaar geleden
Woehoee stoppen met de pil!!
Stoppen met de pil, zomaar zwanger!! Wauww wat een geluk! Maar toch problemen op het werk helaas...
Spannend! In februari 2014, toen 23 jaar oud besloten om te gaan stoppen met de pil. We staan er aardig relaxed in en hopen dat het binnen een jaar raak is.
Ondertussen wonen we in een particulier huurhuis, prachtig groot alleen geen tuin. Dus we zijn zoekend naar een koopwoning. Waar maakt ons niks uit, erg leuk zo’n zoektocht op Funda! Eerst samen met mijn twee broers een huis bezocht, gelukkig waren ze mee want wij waren op slag verliefd op het huisje alleen was het wel klein. Even later kwamen we een huis tegen in een ander dorp, rijtjeswoning, drie slaapkamers, redelijk standaard met een grote tuin.
Na één bezichtiging gelijk de volgende dag een bod uitgebracht. Een vreemde dag, mijn tante heeft de ziekte van Huntington en had net te horen gekregen dat ze naar een instelling moet omdat ze niet meer thuis kan wonen. Dus had ze geprobeerd zelfmoord te plegen. Gelukkig niet gelukt! Nu 3 jaar later heeft ze het super naar haar zin daar.
Na wat onderhandelingen is ons bod geaccepteerd, joepieee!! In juni krijgen we de sleutel. Ondertussen leuk meubels shoppen want die we in dit huis hebben zijn te groot, zoo jammer haha. Maar ook op 30 april een positieve zwangerschapstest in mijn handen hebben, wauww! Wat snel en wat een geluk! Een onbeschrijflijk gevoel. Ik had die avond een slaapdienst, ik werk op een woongroep bij kinderen met een gedragsstoornis dus moest om 16.00 beginnen en mijn vriend was pas om 17.30 thuis.
Dus heb ik hem opgebeld en het nieuws verteld want zo lang kon ik echt niet wachten. Wel drie testen gedaan voor de zekerheid haha. Gelijk de verloskundige gebeld en een afspraak gemaakt, spannend! Ik heb het wel aan mijn collega’s verteld omdat ik op een groep werk met agressie. Ik liep al een beetje op mijn tenen want we moesten rond de 40 á 50 uren werken per week omdat er personeelstekort was en we hadden in januari een cliënt gekregen die erg agressief was.
Ik heb ook gelijk aangegeven dat ik het niet zie zitten om zwanger op deze groep te werken als zwangere. Maar het antwoord hierop was dat ik het eerst moest proberen en kijken hoe het gaat. Als mijn gevoel niet juist is ik het aan moet geven. Dit leek me logisch en zo gedaan. Volgende keer het vervolg, helaas niet zoals ik had verwacht...
Elynn90
Jeetje wat ontzettend naar zeg! Je hebt helaas altijd mensen die het niet snappen en ook niet willen snappen. Maar ik denk altijd maar zo, het zegt meer over hun dan over jou. Neem goed je rust hoor!
Anoniem
Ik ben momenteel 27 jaar en 28 weken zwanger van ons tweede. Ons zoontje is nu 14 maanden. Tijdens de zwangerschap van ons eerste had ik super manager. Ze was heel erg blij voor ons en heel begripvol. (ook al zou mijn zwangerschapsverlof in de drukste periode van het kaar vallen). Aan mijn 33 weken ben ik opgenomen in het ziekenhuis voor een week omdat mijn bevalling vroegtijdig begonnen was. Na mijn verplichte rust ben ik aan 35 weken opnieuw fulltime gestart op het werk. Iedereen apprecieerde dit, maar alsnog ben ik later wel aan 37weken2dagen bevallen. Jobstudenten, collega's zijn thuis langsgekomen. Maar de helft van mijn eigen team heb ik nooit gezien in het moederhuis of kort na de bevalling. En al gaat het mij niet om de cadeau's, maar 1 cadeau hebben we zelfs maar gekregen als het al te klein was (kleren maat 74). Van diezelfde persoon kreeg mijn man ook de opmerking te horen: "ik ben zelf ook zwanger geweest en heb nooit ergens last van gehad en heb tot mijn laatste dag gewerkt." oke, mijn eerste zwangerschap liep niet van een leien dakje (7 maanden overgeven, veel te vroeg voorweëen, mijn 4de maand thuis door lage bloeddrukvallen en hevig overgeven, bekkeninstabiliteit). Ik zou zo tekenen voor een perfecte zwangerschap zonder kwaaltjes! Maar vooral voor de commentaren van sommige collega's. De vorige keer kon ik het nog begrijpen, maar tijdens deze zwangerschap mijd ik sommige personen gewoon omdat ze me onbewust zo kwetsen. Die ene persoon werkt nog steeds in mijn team alsook enkele jobstudenten, alle andere personen zijn nieuw, ook mijn managers. We zitten ook met een personeelstekort wat de commentaar natuurlijk niet doet minderen. Ik ben aan mijn 21 weken even thuis geschreven omdat er alweer voorweëen waren te zien op de monitor, en pijnlijke! Ik had ook enorm veel last van lage bloeddrukvallen, maar na mijn eerste zwangerschap mocht ik zowel van de huisarts als van de gynaecoloog niet meer fulltime werken (wel 18u onder progressief werken). Omdat ik sinds september ouderschapsverlof zou opnemen om mezelf de rust ook te geven en ook een half dagje extra bij ons zoontje te zijn heb ik gevraagd mij niet te laten ziek schrijven tot aan het einde van mijn zwangerschap, maar slechts tot aan mijn ouderschapsverlof. Nu zitten we nog steeds met het probleem van personeelstekort. Ik voel me wel weer beter. Geen lage bloeddrukvallen meer, minder pijnlijke voorweëen, alleen pijn aan mijn ene bekken dat steeds kantelt (leve de osteopaat!). Ik heb dus mijn ouderschapsverlof opgezegd en ga vanaf 4 september opnieuw fulltime werken, maar neem wel een halve dag in de week verlof op bij ons zoontje te zijn. De rust voor mezelf laat ik dus vallen. Collega's reageren met heeeeel veel dank en appreciatie, maar die ene collega kan het maar niet wegsteken dat zij een perfecte zwangerschap heeft gehad en ze dit van mij dus aanziet als 'profiteren van het systeem om meer thuis te zijn'. Moest ze dit als mening hebben en enkel zeggen tegen mij zou ik het minder erg vinden dan wat ze nu doet. Het laten blijken aan iedereen en die dingen ook zeggen tegen collega's. Dat kwetst mij soms zo. En mijn manager die niet echt babyminded is, spreekt haar er wel niet over uit, maar valt soms door de mand waardoor ik weet dat ze het er eigenlijk mee eens is. Ik ga dus momenteel naar het werk geniet van de collega's die het wel goed met mij voor hebben, en mijd de anderen. Ik doe alsof ik niet zwanger ben, verbijt de pijn, denk soms ergens anders te gaan werken (maar zal het daar beter zijn?), ik hou uiteindelijk wel van mijn job daar. Hopelijk stoppen de commentaren hierna en als mijn collega zwanger is (want volgend jaar wil ze zelf voor een tweede gaan) , zal ik haar tonen hoe een echte collega doet... alles behalve kwetsen, maar er zijn voor elkaar!