Wel of geen embryo??

Nee het is niet goed, het is al kwart voor 9 zeg ik tegen mijn man. Ze zouden tussen half 9 en 10 bellen!
Als ze goed nieuws hadden dan hadden ze vast gelijk gebeld!!
Mijn man wordt zolangzamerhand knettergek van mij zoals jullie je misschien wel voor kunnen stellen...
En dan, om 9 uur gaat de telefoon van mijn man. We zitten beide vastgevroren aan de bank en ons zoontje komt er aan rennen, OMA OMA OMA!! Maar het is oma niet die belt, het is het UMCG. 
Mijn man neemt op en luistert, ik kijk vol spanning naar zijn gezicht en probeer mee te luisteren... Ineens verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht, ECHT! ja bedankt, super. We zijn heel erg blij. En ik roep heel blij YES!
Het is een kans, een kans op een kindje. Wat zijn wij opgelucht. Toen we voor ons 1e kindje in het traject zaten was er na de eerste punctie geen embryo en geen terugplaatsing, hier hebben we het destijds ontzettend moeilijk mee gehad en de moed zakte ons toen in de schoenen omdat direct de eerste keer al iets mis gaat.

Maar nu dus niet! We bellen mijn schoonmoeder en vertellen haar het goede nieuws, ze is ontzettend blij voor ons. Om 14.00 uur moeten we in het ziekenhuis zijn en om 13.00 uur zetten we ons zoontje bij haar af.
Daar gaan we weer, in de auto richting het UMCG maar dit keer met een heel ander gevoel, we zijn zo blij!
Eenmaal daar zijn we gelukkig snel aan de beurt, de terugplaatsing moet met een volle blaas en ik zit al aardig te knijpen.
De arts verteld dat het een 2-cellig embryo is en ik ben teleurgesteld, normaliter behoren ze de 2e dag 4-cellig te zijn.
Ik heb nog steeds wat bloedverlies en pijn van de punctie en dit vertrouwen ze net helemaal dus dit gaat ze eerst inwendig bekijken, maar alles is oke gelukkig.
En dan gaat het beeldscherm weer aan, en daarop zien we het embryo! HEY, zegt de arts, hij is doorgedeeld zie je dat? Hij lijkt 4-cellig. Ik ben opgelucht en zo te zien mijn man ook.
Precies dit gebeurde ook toen we de terugplaatsing kregen wat uiteindelijk onze zoon is geworden. Erg bijzonder.
Het embryo wordt teruggeplaatst en ik mag naar huis, dit worden 2 heeeeeele lange weken.
In die 2 weken moet ik 3 keer 1500 Brevactid spuiten (dit is de duitse variant van pregnyl want pregnyl is moeilijk leverbaar momenteel). 
Ik kan jullie vertellen dat ik inmiddels al een behoorlijk eindje opweg ben in de wachtweken, het is nu woensdag en zondag is mijn testdag (als ik niet begin te menstrueren voor die tijd).

Ik kan jullie vertellen dat ik helemaal gek word van mezelf, haal me vanalles in mijn hoofd bij elk krampje en pijntje dat ik voel.
Mijn gevoel word continu heen en weer geslingerd van wel, naar niet zwanger.
Het ene moment weet ik zeker dat het goed zit en het andere moment weet ik zeker dat het niet goed zit. De eerste zwangerschapssymptomen lijken natuurlijk ook erg op menstruatieklachten en daarbij komt dat ik brevactid heb gespoten, wat dus pure hcg is (zwangerschapshormoon). Dus het is niet zo gek dat ik al die gevoelens heb. Het kan nog alle kanten op maar het wordt echt met het uur spannender, ik ga al veel te vaak naar de wc om te kijken of ik bloed zie.
Deze spanning is echt niet leuk meer. Gelukkig heb ik door het typen van 2 blogs nu al een uur afleiding! Joepie... Die kan ik weer in mijn zak steken.
Jullie horen van mij... Hopelijk zondag, met heel goed nieuws!! 

Oja, en de foto boven deze blog? Dat is het embryo!