Weer een jaar voorbij.

In mijn laatste blog heb ik geschreven over ronde 4 van onze IUI behandelingen, er was toen helaas sprake van (lichte) overstimulatie en de inseminatie mocht niet plaatsvinden. Ik moest drie weken afwachten of mijn menstruatie vanzelf op gang zou komen, anders zou ik er medicatie voor krijgen om het op te wekken.

Na bijna vier weken was er nog niets gebeurd, dus mocht ik terugkomen in het ziekenhuis. Er werd een inwendige echo gemaakt en daar werd een follikel gezien. Ik kreeg dus geen medicatie om een menstruatie op te wekken, maar het advies was om zelf te proberen zwanger te raken. Slechts vijf dagen later werd ik echter alsnog ongesteld… De gynaecoloog die mij op dag 3 van mijn menstruatie weer controleerde, gaf al aan dat zij de kans klein achtte dat het daadwerkelijk een follikel geweest was. Na overstimulatie is het soms gewoon nog wat rommelig in de eierstokken en haar collega had waarschijnlijk een overblijfsel daarvan gezien (bijvoorbeeld een cyste).

Ik was een beetje geïrriteerd dat het verkeerd gezien was. Hierdoor waren we ook met valse hoop naar huis gegaan. Gelukkig was de uitgangsecho nu wel gewoon goed en zag alles er schoon uit, we mochten dus gaan starten met ronde 5. De dosering van de Gonal f ging weer naar beneden, naar 75.

Ik heb twee metingen gehad en bij de tweede meting was te zien dat er drie goede follikels gegroeid waren. Er is een minimale kans op een drieling, maar die moet je wel mondeling “aanvaarden” om door te mogen met de inseminatie. Drie follikels is het maximale aantal waarbij een inseminatie door mag gaan. Na alle mislukte pogingen tot nu toe, zowel natuurlijk als bij een behandeling, achtten wij de kans klein dat ze nu ineens alle drie bevrucht en ingenesteld zouden raken. Wij wilden dus gewoon doorgaan met de behandeling en de inseminatie werd een dag later, op 18 november, ingepland.

Een week later mocht ik bloedprikken op progesteron, omdat ik eens benieuwd was of die waarde wel goed was. Anders is er namelijk een mogelijkheid om daar ook medicatie voor te gebruiken. De progesteron waarde bleek echter prima (vrij hoog zelfs), geprikt op dag 22 van mijn cyclus en een week na mijn eisprong, met een waarde van 109. Echter nog een week later, op 1 december, werd ik helaas weer ongesteld. Drie eitjes en nóg niks ging er als eerst door mijn hoofd.

En toen was vriendlief er klaar mee… Hij was al langer wat van slag, dat had ik wel gemerkt, maar nu kwam het hoge woord eruit. Hij wilde even een pauze van alles, hij trok het niet meer. De stress, de ziekenhuisbezoeken, de spanning van het wachten en daarna steeds weer de teleurstelling. In eerste instantie vond ik dit een moeilijke boodschap. Ik wilde helemaal niet stoppen, en ík was toch degene die de spuiten moest zetten, die steeds met mijn benen in die beugels lag en alle onderzoeken moest ondergaan, en niet hij? Mijn eerste reactie was niet helemaal eerlijk, uiteindelijk hebben we in goed overleg besloten een maandje over te slaan en de decembermaand even te relaxen. Overigens geen weggegooide maand, want met ons beiden is niets aan de hand. We hebben dus op de natuurlijke manier ook altijd nog een kans dat het lukt.

Met die gedachte hebben we heerlijke weken gehad, kerst en oud en nieuw gevierd. En pas toen merkte ik dat ik eigenlijk ook wel toe was aan deze pauze. Pas als je er even uitstapt, wordt het duidelijk hoe het met je gaat. Ik ben achteraf ook blij dat we dit gedaan hebben, dus nog een voordeel dat je zoiets niet alleen hoeft te doen. Ik was dan misschien langer doorgegaan dan goed voor me was.

Helaas waren de laatste minuten van 2021 gelijk de perfecte samenvatting van ons hele jaar. Even voor 12 uur wilde ik nog even gauw plassen, om daarna mee af te tellen en te proosten op een nieuw jaar. En ja hoor, mijn menstruatie was begonnen. Hoe dan?! Ik had dit “gelukkig” wel verwacht, dus ik kon wel gewoon nog een gezellige avond hebben. Met tranen in mijn ogen heb ik afgeteld en hebben we elkaar een gelukkig nieuw jaar gewenst. De afgelopen twee jaren stonden we naast elkaar met dezelfde wens. Hopelijk wordt 2022 dan eindelijk echt ons jaar…