Wat nu weer?!

In mijn vorige blog schreef ik dat ik thuis kwam te zitten door een bloeding.  (Moederkoek voor de uitgang). 

Na bijna 14 dagen absolute rust waarvan ik 36 harde buiken per dag kon afbouwen naar 0 kregen we een echo. Gelukkig! De baby doet het goed! Wederom tranen bij mij! Die sluizen gaan te pas en te onpas open helaas. 

Kort voor het einde van de echo kwam bovenstaand beeld in beeld.  Er zat geen stroom in het water,  maar de echoscopiste besteedde er niet veel tijd aan en met de woorden daar kijken we bij 20 weken wel Weer na konden we vertrekken. 

We weten eigenlijk niet zo goed wat we hier mee aan moeten. We besluiten het te negeren omdat de echoscopiste er ook weinig aandacht aan gaf. 

Echter laat het mij niet los.  Een week later heb ik wederom een kleine bloeding dus ik zoek contact met de verloskundige praktijk. Ik word terug gebeld door mijn favoriete vk. Nadat ik te horen kreeg dat ik gewoon op mijn werk mag blijven breng ik het ter sprake.  Ook de vk weet het eigenlijk niet zo goed.  Het kan zijn dat ik zwanger ben van een tweeling maar dat 1 vruchtje niet is ontwikkeld maar ook kan er daar een bloeding hebben gezeten wat er nog een keer uit gaat komen. Maar hoe dan ook het blijft gek.  Met 7 en 11 weken is er niets te zien En met 13 weken wel. 

We gaan van mysterie naar mysterie! Gelukkig heb ik geen huisarrest en race ik op mijn bureaustoel het lokaal door. Deze week geef ik weer 5 uur per dag les en vanaf donderdag weer mijn reguliere uren. Zo wordt het vanzelf herfstvakantie en is het 15 oktober tijd voor de 20 weken echo!