Wat als je slecht nieuws krijgt bij een twintigwekenecho?

10 jaar geleden, toen ik voor het eerst in verwachting was keek ik enorm uit naar de 20 weken echo. Ik dacht toen alleen maar aan het geslacht. Een jongen of een meisje? Wat zou het zijn, ik had al helemaal zin om te gaan shoppen. Super naïef, ik stond er niet zo bij stil maar ik was wel heel erg blij dat alles goed was. Ik was natuurlijk nog jong (19 jaar) en ik dacht niet aan dingen die eventueel fout zouden kunnen gaan.

Toen ik zwanger was van mijn tweede zoontje vond ik de twintigwekenecho nog steeds heel leuk. Ik had er helemaal zin in, je krijgt toch al zo weinig echo’s en dan kon ik eindelijk weer de kleine handjes en voetjes zien. Gelukkig was ook hier alles goed tijdens de twintigwekenecho.

Inmiddels was ik wat ouder en 2 zoons rijker maar had ik nog steeds niet het gevoel dat wij als gezin compleet waren. Mijn man vond het overigens zo ook wel prima maar mijn gevoel was zo sterk dat ik heel graag nog een kindje erbij zou willen hebben. Kort daarna werd ik zwanger.

Super leuk en mijn wens kwam uit. Teminste dat dachten we. Enkele weken later liep dit helaas af in een miskraam ( dat lees je in mijn vorige blog) Ik voelde me totaal niet mijzelf en kropte dit natuurlijk allemaal op.

Toen het eenmaal weer een beetje beter met mij ging was de wens voor een derde kindje nog steeds zo groot, dat we besloten om er weer voor te gaan. Na heel veel “proberen”lukte het niet. Het lukte gewoon niet!

Terwijl ik bij de eerste zwangerschap door de pil heen zwanger ben geworden en bij de tweede en de derde meteen aantelde wilde het nu niet lukken.

Twee jaar zijn we “bezig” geweest en toen kwam die heftige periode van ons middelste zoontje Jens ( dat lees je in mijn andere blogs ) aan het einde van die heftige periode bleek ik zwanger. Twee en een halfjaar later waren wij opnieuw zwanger. Wat waren wij blij en zeker na zo’n rotte periode. Dan pas wordt je op de feiten gedrukt en ga je na denken dat alles niet zo vanzelf sprekend is. Wederom was ik kots en kotsmisselijk en hield ik weinig tot niets binnen in de zwangerschap. Maar verder ging het goed. Mijn buik groeide ondanks dat ik niets binnen hield enorm, en de baby groeide gelukkig ook goed. Ik werd wel extra in de gaten gehouden vanwege de miskraam, en omdat mijn andere kindjes groot waren bij de geboorte.  

Met 18 weken kreeg ik de twintigwekenecho. En deze keer was ik écht RETE ZENUWACHTIG. Ik had in een korte tijd veel meegemaakt en inmiddels was ik niet meer dat negentienjarige naïeve meisje meer maar 28, en dus stond ik heel anders in het leven.

Deze keer ging ik er niet heen met de gedachte nu weten we of het een jongen of een meisje wordt, nee deze keer dacht ik alleen maar: “als alles maar goed is.” De echoscopist begon met de echo en ze was redelijk stil. Het enige wat ze zei dit is oké, ja oké, oké, en oké en dit is een jongen! Wederom de derde, je hebt een echt mannen huishouden wacht maar tot ze gaan voetballen!

We kregen een goed gevoel en luisterde naar haar verdere oké oké en oké’s . Ze zei we zijn klaar maar we moeten even Nijmegen bellen. Huh Nijmegen? Ja, er zit iets niet goed bij zijn nier en zijn blaas maar ik kan het niet goed zien. ( hij lag niet goed en na wat rond springen en huppelen nog steeds niet) maar goed ze moest bellen met het academisch ziekenhuis in Nijmegen. Waar ze overigens geen tijd voor had want ze was inmiddels al flink uitgelopen en de wachtkamer zat afgeladen vol. Ja niet mijn probleem he!? Dus ik zou het toch fijner vinden als jij even voor ons belt aangezien jij er verstand van hebt. Na wat aandringen en de mensen in de wachtkamer er op te attenderen dat ze even moesten wachten belde de echoscopiste met het ziekenhuis in Nijmegen. Gelukkig was er de week erop al plek en konden we opnieuw de echo laten uitvoeren maar dan nu in het ziekenhuis in Nijmegen. Met een rot gevoel gingen wij naar huis, we hadden echt het idee dat alles goed was ( teminste dat liet ze echt zo blijken) maar niet dus . we leefde heel erg naar die week erop om wat meer duidelijkheid te krijgen. 

 Ben jij benieuwd hoe dit verder gaat? Dat lees je in mijn volgende blog.

En hebben jullie ook ooit vervelend nieuws gehad met een echo? 

Vind je het Leuk om mij te volgen op instagram ?@melanievanstiphoutt 

<iframe frameBorder="0" src="https://www.mamaplaats.nl/iframe/badge.html?u_id=194024&b=large" style="width: 193px; height: 193px;"></iframe>