Wat als je graag een tweede kindje wil maar de embryo’s raken op?

Als je mij 20 jaar geleden vroeg wat ik later wilde worden antwoordde ik steevast: moeder en dat is eigenlijk niet veranderd. Natuurlijk antwoord ik dit niet als mijn manager vraagt waar ik over 10 jaar wil staan.

Maar stiekem flitst dan wel even de gedachten door mij heen dat ik mezelf zie ik aan onze grote keukentafel inclusief een stuk of 6 kinderen.

Al van jongs af aan besef ik mij heel goed dat je kinderen niet neemt maar krijgt. Het een zegen is en af en toe een last ;)

Hè laten we het wel wat luchtig houden hè!

Mijn jeugddroom was altijd trouwen en kindjes krijgen. Stiekem moet ik daar nu wel eens om lachen, hoe kon ik zo denken. Alsof het leven zo makkelijk is.

Zo’n 3 jaar geleden stapte wij samen het medische traject in. Na ontelbaar mislukte pogingen hebben wij een prachtige dochter ontvangen via onze eerste terugplaatsing met ICSI. Wij hadden dan ook ontzettend veel hoop dat de eerst volgende terugplaatsing weer zou lukken. Helaas bleek dit niet zo te zijn.

Hoe anders is het nu, nu we op een rare splitsing staan in ons leven, onze embryo’s zijn aan het opraken. Willen we weer een punctie? Kunnen we dit? Zomaar vragen die vaak door ons heen schieten.