Wanneer zwanger worden je grootste wens is ❤️✨

Onze kinderwens en zwanger worden ||

We waren ruim 9 jaar samen toen we besloten om heel graag een kindje samen te krijgen. Een gezinnetje te vormen. We wilde niets liever, dat was onze wens en droom.

Ik weet nog zo goed dat ik mijn vriendinnen vol enthousiasme vertelde dat ik gestopt was met de pil. Ik vond dat zooo spannend en zo leuk! Na een paar maandjes vertelde ik het ook aan mijn gezin, want die wilde niks liever dan opa, oma, tante en oom worden. Nu hoefde ze niet meer te vragen wanneer wij zelf er aan toe zouden zijn en moesten ze gewoon geduld hebben 🙈.

Ziekenhuisbezoek en PCOS ||

Na 7 maanden hele onregelmatige cyclussen te hebben gehad werden we door de huisarts toch doorverwezen naar het ziekenhuis. Dat vond ik heel spannend, omdat je er nu achter zou komen of dat het überhaupt wel mogelijk is om zwanger te worden. Na een aantal onderzoekjes in het ziekenhuis te hebben gehad, waarbij ze onder andere vloeistof in brachten om te zien of mijn eileiders goed doorliepen, werd er geconstateerd dat ik PCOS had. Er groeide cysten op mijn eierstokken, waardoor het zwanger worden wat moeizamer zou lukken. Maaar gelukkig zeker wel mogelijk! Dat was voor mij een grote opluchting. Ondertussen zaten we op ronde 12 en mocht ik starten met het slikken van clomid, een hormoonmedicijn die ervoor zorgde dat de cysten weg zouden gaan en mijn eitje een goede doorgang zou hebben om mogelijk bevrucht te worden. We kregen voor vier rondes medicatie.

Ronde 16 ||

We hadden alweer onze eerste sessie van vier rondes achter de rug en helaas nog steeds niet zwanger. Op woensdagmiddag hadden we weer een afspraak bij de gynaecoloog om verder te bespreken wat we gingen doen. Die ochtend ging ik boodschapjes doen en dacht ineens ‘ik zal eens een test halen, zodat ik met 100% kan bevestigen dat ik niet zwanger ben’ en kocht er eentje. Bij thuiskomst ruimde ik de boodschapjes uit, deed ik de test en ging wat eten. Na een paar minuten pakte ik de test en wilde deze direct weggooien. Ik keek eventjes snel één seconde op de test en zag ineens dat er twee streepjes op stonden! Ik was helemaaaal in shock! Liep wel 10 keer heen en weer in de kamer, kijkend naar de test en kon alleen maar zeggen ‘nee nee nee nee’ van ongeloof. Daarna zakte ik letterlijk tegen de muur aan op de grond en begon kei hard te huilen van blijdschap. Ik kon het echt niet geloven. Ineens bedacht ik me dat de test misschien alsnog negatief was en reed meteen terug naar de winkel om een Clear Blue te halen. Op de terugweg zag ik dat heel mijn make-up was uitgelopen en dus zo in de winkel stond 😆. Ik deed de test en yes je raadt het al ‘POSITIEF!’. +2. Ik was werkelijk waar in de zevende hemel! Ik heb me op Mia’s geboorte na nog nooit zo intens gelukkig gevoeld! Ik kon alleen maar huilen van geluk!

Ik had het de afgelopen maand los gelaten, trok het mentaal niet meer om iedere keer die teleurstelling van negatieve testen te moeten verwerken en was er klaar mee. Ik wilde dat niet meer voelen dus testte mijn ovulatie niet meer en ook niet of ik dus zwanger was. Doordat we die afspraak hadden in het ziekenhuis moest ik wel testen en die test maakte me de gelukkigste mens op aarde ❤️.

Loslaten is altijd makkelijker gezegd dan gedaan, zeker als je iets het aller liefst wilt. Ik weet wel dat het me uiteindelijk gelukt is en dat ik ook het aller mooiste cadeau heb gekregen wat er bestaat. Een minimensje dat in mijn buik groeide. Het was echt, ik zou mama worden ❤️.