Wanneer de baby in je buik stopt met groeien..

In mijn vorige blog vertelde ik over de eerste helft van mijn zwangerschap, die ik bijna volledig op bed door bracht doordat ik zo enorm ziek was.

In deze blog ga ik het hebben over de rest van mijn zwangerschap, want net toen ik beter werd, kwamen er complicaties bij de baby.

Bij de controle in de 27e zwangerschapsweek bleek mijn buik wat aan de kleine kant en werd er voor de zekerheid een extra echo ingepland in de week er na. Op maandagochtend, met 28+2 dagen zwangerschap, ging ik naar de verloskundige voor de echo. En ook daaruit bleek dat onze kleine man wat achter liep in de groei. Met de 20 weken echo zat hij op het p-35 lijntje en nu op de p-12 met een gewicht van ongeveer 1000 gram. Dit hoefde niet meteen iets slechts te betekenen, maar moest wel in de gaten gehouden worden. Daarom moest ik 3 weken later, met 31 weken zwangerschap terug komen voor een echo.

Daar lag ik dan, opnieuw voor een extra echo bij de verloskundige. 3 weken daar voor zat hij op het p-12 lijntje en dit keer op het p-11 lijntje. Dit betekende dat zijn groei nogsteeds wat afboog, maar gelukkig niet schrikbarend veel en extra echo’s zouden niet meer nodig zijn.

In de weken die volgde groeide mijn buik nauwelijks, en ondanks dat er door de verloskundige meerdere keren verteld is dat ik mij niet te veel zorgen moest maken, deed ik dat natuurlijk toch.

Bij de controle van 36 weken was mijn buik iets gegroeid, en dat betekende dat de baby gegroeid was. Niets aan de hand dus, volgens de verloskundige. Toch vertrouwde ik het niet en vroeg ik om een extra echo. De verloskundige vond het niet nodig, maar omdat ik het graag wou werd ik toch de week erna ingepland voor een groeiecho.

Maandagochtend, 36 weken en 2 dagen zwanger, de dag van de echo. Tijdens de echo blijft het stil, terwijl er normaal verteld word over wat we zien, wat zijn gewichtje is, blijft het dit keer dood stil. Uiteindelijk belt de verloskundige naar het ziekenhuis en moeten we meteen langskomen voor een uitgebreidere groeiecho.

Vanaf de verloskundige gingen we dus meteen door naar het ziekenhuis. Tijdens de echo daar werd alles heel erg nauwkeurig bekeken en kregen we eindelijk antwoorden op de vragen die wij natuurlijk hadden. Zijn groei was zo afgeweken dat hij op het allerlaagste lijntje zat p-1, en zijn gewicht werd geschat op 1950 gram. Veeeeel te weinig natuurlijk voor 36 weken zwangerschap. De gynaecoloog vertelde dat de baby waarschijnlijk vanaf 30 weken bijna niets meer gegroeid is en dat de placenta geen voedingsstoffen meer had om hem te kunnen laten groeien in mijn buik. Met andere woorden, het ging echt niet goed met hem.

De gynaecoloog stelde voor om mij in te gaan leiden, morgen al.

Je kan vast wel begrijpen dat we dat even moesten verwerken omdat het zo onverwachts kwam en dat we enorm veel spanning hadden. Want niemand kon vertellen hoe hij geboren zou worden, of hij wel zelfstandig zou kunnen ademen en hoelang hij in het ziekenhuis zou moeten blijven.

Volgende keren schrijf ik verder over de inleiding en de tijd in het ziekenhuis.