3 jaar geleden
Wanneer ben je klaar voor een tweede kindje?
Na een bevalling met het Hellp-syndroom.
Wanneer ben je klaar voor een tweede kindje? Dit hebben mijn partner en ik vaak besproken.Waarom? Van Mees waren wij snel zwanger, na 5 maanden van de pil af te zijn was het raak. Toen ik met 33weken een controle had bij de verloskundige bleek mijn bloeddruk erg hoog, tenminste alleen de onderdruk. Hierdoor werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis en na een middag vol met onderzoeken kwamen ze erachter dat ik zwangerschapsvergiftiging ontwikkelde. Zelf voelde ik mij absoluut niet ziek, hooguit wat vermoeid maar echt ziek? nee hoe kom je erbij. Met 33+4 weken is Mees gehaald doordat ik die avond wel heel erg ziek werd, zo erg zelfs dat ze binnen 4 uur besloten Mees te halen. Over zijn bevalling en mijn ervaring met het Hellp-syndroom ga ik in de komende weken bloggen.
Door deze ervaring hebben we veel gepraat, eerst over willen we nog een tweede kindje? Ja die wens was er wel.. We zijn toen gaan onderzoeken hoe groot de kans van herhaling is bij mij op het hellp-syndroom en ook hebben we een afspraak gemaakt in het ziekenhuis voor een gesprek over onze wens i.c.m. mijn vorige zwangerschap en bevalling. We konden binnen 6 weken terecht in het ziekenhuis en na een bloedonderzoek en familiaire aanleg kon de gynaecoloog ons vertellen dat de kans ongeveer op 40-50% ligt zonder medicatie, 25% met medicatie. Wij zijn gewoon bij ons eigen ziekenhuis geweest voor deze controle en niet naar Maastricht of Rotterdam, hier zijn ze gespecialiseerd en kunnen ze je een nog betere indicatie geven. Wij waren tevreden met onze antwoorden in ons eigen ziekenhuis en we hebben de knoop doorgehakt. Ik ben kort na het gesprek gestopt met de pil. (Ik zat aan de pil aangezien je een jaar na de keizersnede niet zwanger mag worden)
Natuurlijk ga je een zwangerschapswens nu anders in, wij hebben mijn ouders ingelicht over onze wens en gevraagd of zij achtervang voor Mees kunnen zijn als ik in het ziekenhuis beland tijdens een zwangerschap. Mijn partner kan veel aan maar achtervang is altijd fijn om te hebben. Wanneer hij geen toestemming krijgt van zijn werkgever voor zorgverlof/bijzonder verlof kunnen mijn ouders Mees dus opvangen, dat vind ik een hele geruststelling dan is dat in ieder geval 'geregeld'. Het kan natuurlijk nog alle kanten op, maar die optie hebben is gewoon erg prettig.
Je bespreekt natuurlijk ook de opties van wat als het kind niet gezond blijkt te zijn? Wat als ik tijdens de zwangerschap last heb van kwaaltjes en hierdoor er meer op mijn partners schouders terecht komt? Je maakt deze keuze samen en wij staan beide achter de keuze voor een tweede kindje.
De maanden gingen voorbij, maar zwanger waren we nog niet. Langzaam begin je af te vragen waarom is het nog niet raak? Is een tweede kindje ons niet gegeven? Eerst ga je aan jezelf twijfelen en na 8 maanden en een gesprek met de huisarts heb ik een doorverwijzing naar het ziekenhuis gekregen om te onderzoeken of er oorzaken gevonden kunnen worden. De huisarts was bang dat er tijdens de spoed sectio iets was geraakt of dat er verklevingen waren ontstaan bij het litteken en mijn cyclus was erg onregelmatig namelijk tussen de 28-44 dagen.. Eenmaal bij de gynaecoloog heb ik een echo gehad en hier konden ze geen reden voor de uitblijvende zwangerschap vinden zo op het eerste oog. We kregen de optie om een vervolg afspraak te maken met hier in een vruchtbaarheidsonderzoek van de partner en van mij, ze gaan dan meer in op je cyclus en levensstijl. Wij hebben de keuze gemaakt om nog even het zelf te blijven proberen en mijn cyclus zelf goed bij te gaan houden.
Weer een aantal maanden verder was het nog steeds niet raak en hebben we de keuze gemaakt om de afspraak te gaan maken, dit was oktober 2020. Alles werd in werking gezet (bloedprikken, sperma inleveren etc.) Tijdens onze intake namen we alles rustig door en kwamen we thuis met een plan, nu was het wachten op mijn menstruatie tot dat we hiermee konden beginnen.
En toen was het November, mijn menstruatie blijft uit en ik ga toch maar weer eens een test doen. En wat denk je? ZWANGER! Wat een opluchting en blijdschap ervaarden wij toen en nu nog steeds. Nu ik dit typ ben ik alweer 25 weken zwanger.. wauw, wat bijzonder om dit weer mee te mogen maken. Een klein mensje in je buik, een mensje dat afhankelijk is van jou lichaam.
Natuurlijk ga ik over deze zwangerschap nog verder schrijven, dus wil je ons verhaal blijven volgen? Klik op volgen of volg ons op Instagram @Familie.Fuchs_
