Wanneer begint die bevalling nou echt....??

Ik weet het. De uitgerekende datum is het nog niet, alhoewel ik hem morgen toch echt passeer! En je kent het gezegde, geduld is een schone zaak. Nou mijn geduld begin ik aardig te verliezen! Ik ben er klaar mee en zit gewoon te wachten tot die kleine zich eindelijk aandient.

Al 3x ben ik de beruchte slijmprop verloren en ondanks ik weet dat dit niets zegt over wanneer je bevalling begint, had ik toch elke keer ontzettend sterk het gevoel dat het niet meer zo lang op zich liet wachten. De eerste keer dat ik hem verloor was in de nacht van 6 december. Ik had al een hele dag pijnlijke harde buiken/voorweeën en dacht echt dat de bevalling zou doorzetten. Vooral toen ik snachts de slijmprop verloor dacht ik 'zie je, dit is het begin. Dit duurt niet lang meer' Maar de weeën zette niet door. Waar ik stiekem heel blij mee was, want ik was net 35 weken. Toch wist ik zeker dat ze eraan kwam. Geen idee waarom ik dit dacht maar mijn buik was zo ontzettend onrustig dat ik het gevoel had, dat ze er echt uit wilde komen. 

De week van kerst brak aan en ik kreeg weer steeds meer last van harde buiken en oefen/voor-weeën. Ik riep al weken dat ik het gevoel had dat de kleine tussen kerst en oud en nieuw zou komen en toen ik weer die onrustige buik kreeg werd het gevoel alleen maar sterker. Tjonge jonge, wat een buikpijn heb ik gehad, het kwam, het ging.. De onzekerheid wat het gaf... Ik wist niet meer wat ik moest denken. Ik heb 2x tegen mijn mannetje gezegd, houd er maar rekening mee dat ze misschien vandaag wel komt. Maar ze kwam niet. Op 1 januari had ik het echt weer zwaar. Mijn hele lichaam deed zeer, ik was ontzettend misselijk en het hele huis moest schoon en opgeruimd ik voelde het en wist het zeker. Ze komt, de oefen/voor-weeën kwamen regelmatig en de samentrekkingen deden echt een beetje zeer. Dit was het begin, ik wist het zeker! Maar helaas, na 2 dagen stopte de oefen/voor-weeën abrupt en hield ik alleen menstruatiepijn over in mijn onderbuik. 

Sinds 1 januari heb ik rondgelopen met ontzettende menstruatiepijn in mijn onderbuik en vorige week begon de pijn ook in mijn onderrug. Het is een aanhoudende menstruatiepijn dus niet zoals die oefen/voor-weeën die als bergen opkomen en weer zakken. Mijn buik was gewoon ontzettend onrustig. Op advies van de verloskundige heb ik een voetreflex massage gedaan. Gelukkig kan mijn oma dit, want alles is natuurlijk dicht vanwege de lockdown. Mijn lieve oma heeft zich weer helemaal verdiept in de lesstof, want de oude vrouwtjes die ze altijd behandeld zijn nooit zwanger ;) Ik moet zeggen, zo een massage is echt aan te raden! Wat ontzettend lekker om gewoon lekker aan je te laten frummelen en masseren. Mijn oma heeft helemaal verteld wat ze deed, maar geen idee hoe het precies zit. Het kwam er op neer dat ze mijn baarmoeder rustig probeerde te maken, want ze voelde in mijn voeten dat het rommelde (Vraag me niet hoe, maar ze kon ook voelen dat mijn blaas vol zat, en dit klopte haha) 

Op internet had ik gelezen dat door zo een voetreflex massage de bevalling kon doorzetten. Nou niet bij mij! Sinds ik ben geweest is mijn buik rustig! En dan ook echt rustig. Geen menstruatiepijn meer, geen harde en pijnlijke buiken en geen oefen/voor-weeën meer. Het is gewoon stil, helemaal nada noppes niets! Tot gisteren nacht, het begon weer. Dit keer in mijn onderrug. Wat een stekende pijn! en ook in mijn buik. Je hart slaat stiekem weer even een slag over, als je in gedacht denkt 'is dit het begin!' En dus na 3 van die steken werd ik enthousiast, want dit kon het begin wel eens zijn. Maar nee het zette niet door.. Het werd niet erger.. Na een lekkere warme douch namen ze zelfs weer af. Redelijk teleurgesteld ben ik maar weer naar bed gegaan.Gisteren ochtend verloor ik voor de derde keer de beruchte slijmprop en dit keer werd ik er niet eens meer warm of koud van. Ik weet niet waarom, maar die kleine gaat niet zomaar komen. Ik voel in elk celletje van mijn lijf dat dit nog wel 2 weken gaat duren en dat ze dan precies de dag voordat ik ingeleid ga worden toch spontaan zich aandient. 

Tijd dus om mijn agenda maar weer een beetje vol te plannen met naar het strand gaan, langs oma, lunchen bij mama en zo af en toe maar op de koffie bij man lief in de tuin. Het is anders zo ontzettend saai, stil en deprimerend thuis. Ik mis het werken enorm!