Wanneer aantellen niet lukt....

Het  is Februari 2005. Op 26 februari zijn we getrouwd en ben ik 3 weken voordat we trouwden gestopt met de pil. 28 Jaar was ik toen. Helemaal happy, want mijn wens was om voor mijn 30ste zwanger te mogen zijn.... de maanden na onze bruiloft werd ik nagenoeg onregelmatig ongesteld. Nou ja. De pil moet mijn lichaam nog uit. Weer een paar maanden verstreken. En na een jaar besloot ik de huisarts te bellen. Mijn menstruatie bleef uit. Ik had al een kapitaal uit gegeven aan zwangerschapstesten.  Evenals aan vruchtbaarheidstesten. Maar een zwangerschap bleef uit. Mensen uit mijn omgeving kwamen met goede raad.  Niet teveel mee bezig zijn.  Zorg dat je niet klaar komt.  Leg een kussen onder je billen. Blijf met je benen 15 minuten omhoog liggen. Na alle goede raad kon ik bijna terecht bij het circus. Mijn buikspieren waren getraind  en over de rest zal ik maar zwijgen. Op een gegeven moment kreeg ik de raad om af te vallen. Maar juist in die periode was het bijna niet te doen.  Mijn vader werd  ziek en ik at in die tijd alles wat los en vast zat. Dus afvallen bleef moeilijk. Ik werd aangesproken door mensen met de boodschap.  Je moet zorgen dat je er nog eentje in je buik krijgt, want dan kan je vader het nog meemaken. Die woorden deden me veel verdriet. Dat was ook het punt waarop we besloten te vertellen dat kinderen krijgen niet vanzelfsprekend was. Na een verwijzing van de huisarts kwam ik terecht bij een gynaecoloog.  Die wilde een kijkoperatie. Daar kwam uit dat ik teveel druiven op een stok heb. Oftewel PCOS syndroom. Puzzelstukjes vielen op zijn plaats.  En mochten we beginnen met IUI. Ik reageerde niet goed op de medicijnen. En de fertiliteitsarts kon mijn linker eierstok niet goed vinden. Hierdoor werden verschillende keren de eisprong gemist.  Na een paar keer werd er een kordate gynaecoloog erbij geroepen. Ze zei meteen stop er maar mee. Ik verwijs jullie door naar Maastricht.  Zorg dat je minstens 25 kilo afvalt. Anders gaan ze je niet helpen.  Dat waren de woorden van haar in September . En in Februari was ik 27 kilo lichter en kregen we groen licht voor de start van ICSI. Daarover de volgende keer meer.