3 jaar geleden
Waarom het oké is om je niet altijd oké te voelen.
Veel van de mensen die mij kennen weten dat ik vrij positief ben ingesteld. Niks is te gek, alles kan en als het niet kan, dan kan het alsnog. Van alle dingen het positieve inzien heeft zo zijn voordelen, maar ook zeker zijn nadelen. Wanneer ik een off-dag heb (wat niet vaak voorkomt) komt dit zo hard binnen, dat ik het liefste in bed wil liggen en er voorlopig niet uit wil komen.
Voor de zwangerschap had ik zo'n off-dag eigenlijk nooit. Van alles wist ik wel iets goeds eruit te halen en zorgde ik ervoor dat ik altijd rechtop bleef staan.
Maar holy shit, wat verandert er veel als je zwanger bent.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben zo blij en trots om zwanger te mogen zijn. Sommige vrouwen krijgen niet eens de kans dit mee te maken. Ik wel en ook nog eens keer twee.
Maar wat valt het mij af en toe zwaar tegen, heel het zwanger zijn. Sommige schuiven het af op dat het er twee zijn, andere op de hormonen. Eigenlijk maakt het niet uit waarom, maar het is er en ook hier moet ik mee dealen. Maar hoe doe je dat toch..
Elke twee weken naar het ziekenhuis is al vaak zat. Maar tegenwoordig hebben we elke week wel een uitje die zo 5 tot 10 uur (ja uur, je leest het goed) of een nachtje weg, kan duren. Oefenweeën, harde buiken, niet meer kunnen staan, zitten of liggen, noem het maar op of het is er. Met een tweeling zijn ze erg voorzichtig dus; ''als er wat is, moet je gelijk bellen. '' Met een beetje pech worden we na 5 uur in het ziekenhuis doorgestuurd naar het LUMC en ook hier hebben we al een paar keer gezeten voor onderzoeken.
Om het toch nog even positief te bekijken; thank god is het elke keer goed, loos alarm en mogen we weer naar huis. Maar dit breekt je op.
Dan heb ik het nog niet eens over de overige dingen die bij de zwangerschap komen kijken. Denk aan; je eigen enkels niet meer kunnen afdrogen, de buik die met de dag zwaarder en groter wordt, lekkende tepels (yup, nu al), omdraaien in bed wat mij 5 minuten kost, elk half uur moeten plassen, eigenlijk geen kleren meer hebben die goed passen en oh over kleren gesproken; sokken aantrekken is tegenwoordig ook een olympische sport.
Wat wil ik zo graag nog zo veel doen. Ik wil nog bakkies doen met iedereen, stukken lopen met de hond, zelf boodschappen doen en dan ook zelf koken. Maar hoe doe je dat wanneer je lichaam je keer op keer een error geeft?
Ik ben pas (of al) 30+3 en hoop dat de kids nog een paar weekjes willen blijven zitten maar wat kan ik niet wachten tot deze dingen allemaal voorbij zijn. Dat ik me gewoon weer mezelf kan voelen in mijn eigen lichaam met twee gezonde kindjes naast me.
