Waaom duurt een zwangerschap zo lang?

Oke, dit is een test, want ookal schrijf ik erg graag, ik heb het nog niet vaak openbaar gedaan, dus hier goes nothing.

Ik ben nu 26 weken zwanger van onze 2e frummel. Geslacht willen we niet weten, want het maakt ons niets uit en ik vind die verrassing oh zo leuk! (bij ons zoontje, Avery nu 19 maanden, wisten we het ook niet. Zelfs tot moment van de keizersnede riep mijn vriend nog: we willen t niet weten!)

Ik vind het getrappel in mijn buik heerlijk en het getut met babykleertjes. Kamer is helaas nog niet klaar, maar komt goed, hoop ik. Maar dan vragen mensen: hoe lang moet je nog: ja nog 14 weken. En dan kijken ze naar mijn buik, die voor het zicht niet inmens groot is, voor mijn gevoel net zo groot als een skippybal. En dan de reactie: Oh nou dan moet je nog wel even.
I KNOW, ik zit de dagen weg te tellen. Ben zo ongeduldig om dit ukkie te mogen zien, vasthouden, kroelen.
En ben zo nieuwsgierig of ik meteen dezelfde onvoorwaardelijke liefde ga voelen als toen ik Avery voor het eerst vasthield.

Ik heb zelfs nog een tijdje het idee gehad: Nou, als dat maar goed komt. Ik kan toch niet net zoveel van dit kreukeltje houden als van de eerste? Die is zo lief, makkelijk en geweldig. Hoe kan een 2e kindje hier nou aan tippen?
Ondertussen ben ik er wel achter dat dit gevoel er een beetje bijhoort en dat ik niet de enige ben. Een vriendin van me zei: Je hebt nog zoveel meer liefde in je, dat hou je niet voor mogelijk.

Maar ja we tellen dus ongeduldig af. Nog 1 week werken, dan 2 weken vakantie, 5 weken werken en dan 5 maanden verlof.
8 November uitgerekend. Maar misschien iets eerder (weer!) een keizersnede. Ditmaal omdat de placenta nog steeds voor de baarmoedermond ligt. En ik had me nu toch wel ingesteld op een natuurlijke bevalling. Maar ja, plannen en bevalling gaat niet zo goed samen.