Vruchtwaterpunctie voor kerst

4 weken na de goede echo blijven we twijfelen wat te doen. Vertrouwen we er op dat de kleine gezond is of niet. Als we dit doen en het blijkt bij de geboorte toch fout sla ik mijzelf voor mijn hoofd. De ene dag voelt goed de anderen dag huil ik alleen maar. 

Als ik 20 weken ben besluiten we toch om een vruchtwaterpunctie te doen en te kiezen voor zekerheid. We gaan naar het amc waar ze weer eerst een echo maken. Weer is alles goed en zien ze geen bijzonderheden. Hierdoor krijg ik weer vertrouwen. Weten jullie zeker dat jullie de punctie willen doen vraagt ze. Na even na denken wil ik toch zekerheid dus gaan we het gewoon doen. Er komen 3 mensen binnen met grote naalden en spullen. Ze doen ontsmettingsmiddel op mijn buik en pakken de naald. Ik kijk mee op het echo scherm en zie mijn kleine frummel rondjes draaien. Ze steken de naald in mijn buik en op het scherm zie ik hem vlakbij mijn kleine. De tranen beginnen te stromen uit schuld! Hoe durf ik nu te kiezen voor mijn eigen gevoel ipv de kleine haar gezondheid. Na 5 min staan we weer buiten en de tranen stoppen niet. Wat een spijt heb ik want wat als het hierdoor een miskraam word. Dat vergeef ik mijzelf nooit.

5 dagen heb je kans op een miskraam, meestal begin je met vruchtwater lekken of bloed. De krampen beginnen al vrij snel. En elke nacht word ik zwetend wakker en voel meteen of ik bloed voel of nattigheid. Gelukkig gebeurt dit niet en voel ik mij na 5 dagen al zekerder dat het niet meer fout gaat. Nu is het wachten op de uitslag. 3 weken!!!

De dag voor kerst zit ik te wachten op het telefoontje. Het is al 12 uur en heb nog steeds niks gehoord. Ik loop even snel naar de wc en als ik terug kom heb ik een gemist gesprek. Mijn hartslag schiet omhoog en ik bel meteen terug. Ik krijg te horen dat ze pauze hebben en met een uur terug bellen. Ik begon keihard te huilen want nu moest ik nog een uur wachten!!

Na 10 min gaat mijn telefoon. Ze belde toch alvast terug. Ik hoor haar zeggen dat ze de uitslag hebben…. Alles is goed er is niks te zien en het zit alleen in de placenta. Ik wist even niet meer waar ik het zoeken moest. Onze kleine is gezond!! Hard huilend roep ik naar iedereen dat het gezond is. Wat een rollercoaster was dit!! Nu genieten van de zwangerschap niet wetende wat de bevalling nog met zich mee ging brengen..:

Word vervolgd