Vruchtwaterpunctie ervaring

Las van laatst een bericht van iemand die ik volg. En ze vertelde dat ze een vruchtwaterpunctie zou onder gaan binnenkort.

Ik heb lang getwijfeld als ik een berichtje naar haar zou sturen, maar dacht daarna weet je het is niet mijn plaats. Totdat ze later die week zelf vertelde hoe zwaar ze het ervaren heeft.

Voor mij was het ook heel simpel, toen ik de optie kreeg. Dat ga ik doen dacht ik, ik wil weten als mijn kindje geen ernstige afwijking heeft, waarbij hij geen pijn lijdt in mijn buik. Want ik wil niet dat ik mijn kind pijn doe door een zwangerschap voort te zetten.

Op het moment dat je daar voor kiest krijg je van die folders over het afbreken en hoe dat dan gaat.  Wat Er allemaal niet door mijn hoofd ging. Pijn, verdriet, woedend op mijzelf, woedend op de rest, waarom ik enz. 

De punctie zelf ze leggen het netjes uit en herhalen meerdere malen dat je goed moet stil liggen en wat de risico’s zijn. Verdoving is nutteloos omdat je van binnen niet kunt verdoven. Daar lig je dan. Plat met een scherm boven je hoofd en allemaal lieve hulpverleners om je heen. 

En daar gaat die enorm lange naald je buik in. Je ziet en voelt je kindje bewegen. En ziet die naald dieper en dieper in je huid naar binnen gaan. En voelt ook gewoon alles. Desalniettemin lig je daar roerloos. Terwijl ik daar lig voel gewoon doodsangsten. Het duurt niet lang en de buisjes met vocht zijn zo gevuld. Het verloopt allemaal goed en mag naar huis maar moet goed rust nemen.

Thuis houd ik mij goed aan de voorschriften, maar krijg toch een soort van weeën. Word dan ook in mijn eigen streek ziekenhuis opgenomen. Bij binnenkomst benoemen de medische specialisten wel benadrukkend als u een miskraam krijg stoppen wij het niet hoor. Je bent 19 weken zwanger. Ja goed dat weet ik, maar voelt wel pijnlijk om te horen.

Tijdens de opname mag Ik alleen opstaan om te plassen. En lig daar twee dagen met bedrust. Gelukkig nemen dan ook de ween af. 

Wat ik dan nog het pijnlijkste van alles vind is dat 3 tot 4 weken moet afwachten op de uitslag😖. En je niet weet wanneer ze die precies binnen gaan krijgen en je op elk moment gebeld kan worden.

Voor mij ging dan ook daar ergens mijn gevoel op uit. En denk ik dat ik daar ook voor mijn De zwangerschapsdepressie is begonnen. Uit zelfbescherming ben ik mij gaan afsluiten.

Het is uit eindelijk allemaal goed gekomen en heb nu een knul van bijna 4 jaar rond lopen. Maar wil wel mee geven die punctie is niet peace of cake als ze doen voorkomen. Het doet echt wat met een vrouw. 

Zou ik het weer doen vast wel. Maar vond het alles behalve makkelijk.