Voorbereiding op de bevalling

Door de ziekenhuisopname en het revalideren bij mijn moeder in huis zou je bijna vergeten dat ik ook nog zwanger ben. En de bevalling die komt steeds dichterbij. In deze blog neem ik jullie mee in hoe wij ons hebben voorbereid op de komst van de baby.

Nog voor ik zwanger was zag ik mezelf al shoppen voor de kleine. Schattige kleertjes, speelgoedjes, knuffeltjes en de nodige spullen.
Het zelf shoppen en wegdromen bij alle schattige spulletjes zat er voor mij niet in.

Het eerste wat mijn man Jelle en ik aan fun hebben geshopt is de Nijntje regenmaker na een ziekenhuisbezoek. Ik was toen net een week uit het ziekenhuis.
De eerste kleertjes heb ik kunnen shoppen toen mijn moeder me in de rolstoel meenam naar een winkelcentrum.
Wat genoot ik van deze aankopen, eindelijk het gewone van de zwangerschap.

In mijn eerste zwangerschap hadden Jelle en ik al de wens om hypnobirthing te gaan volgen. Ook deze zwangerschap hebben we ons aangemeld. Ik heb een rijk ziekenhuisverleden en daarmee ook een verleden met nare ervaringen. Door mijn complexiteit en dat we al voor de zwangerschap wisten dat de bevalling niet natuurlijk op gang mag komen kozen we voor een privé cursus.

Maar helaas, een week voor de start van de cursus valt de docente uit. We krijgen de optie om aan te sluiten bij de reguliere groep en kiezen daarvoor. We volgende de cursus met twee andere stellen.

Dat is iets wat we beide heel fijn vinden aan hypnobirthing; Je volgt de cursus samen. De bevallingspartner wordt getraind om de barende zo goed mogelijk bij te staan en kritische vragen te stellen aan de zorgverleners.

Hypnobirthing is gericht op de natuur, hoe de natuur baren bedoeld heeft. Gebruik maken van eigen kracht en natuurlijke pijnstillers door ontspanning.
De ontspanningstechnieken zijn voor ons vooral interessant, zeker met mijn angsten.

Bij aanvang van de zwangerschap hebben we uitgesproken dat ingeleid vaginaal bevallen onze voorkeur heeft. Door mijn hartafwijking en antistolling moet de bevalling gepland en ingeleid worden in het ziekenhuis.

Een vraag die ik na de trombose en bloeding vaak heb gekregen is of dat alles invloed heeft op de bevalling.
Omdat ik 17 weken zwanger was toen ik het ziekenhuis verliet was ik daar op dat moment niet mee bezig. Naarmate de zwangerschap vorderde en het bevallingsplan dichterbij kwam zijn we hierover in gesprek gegaan met de gynaecoloog. Eerst was er bij hun ook nog onduidelijkheid.

Rond de 30 weken kwam er eindelijk duidelijkheid, hier waren we zelf ook aan toe.
Ik mocht vaginaal bevallen, maar wel onder tijdsdruk. Ik mocht maar een beperkte tijd van de antistolling af zijn. Heel eerlijk? Ik heb niet eens gevraagd hoe lang de tijd was die ik van de antistolling af mocht zijn. Vaginaal bevallen was het niet meer voor mij. Tijdsdruk geeft stress en stress belemmert de bevalling, dat is totaal niet hypnobirthing.

In overleg met de gynaecoloog kiezen we voor een geplande keizersnede. Dan kan de bevalling gepland en onder de juiste condities plaatsvinden. Daarmee bewaren we zoveel mogelijk de rust voor iedereen. De keizersnede zal plaatsvinden in week 38. Met 37 weken zal ik worden opgenomen om van orale antistolling overgezet te worden naar intraveneuze antistolling. Deze switch duurt ongeveer een week, wanneer alle waarden goed zijn zal de keizersnede plaatsvinden. Een datum weten we daardoor niet. Wel hebben we data kunnen opgeven die we niet willen. Daarin is de enige datum de verjaardag van de moeder van de zoons van Jelle uit een eerder huwelijk.

Thuis oefenen we de hypnobirthing ontspanningstechnieken. De ademhalingen voor bij weeën laten we links liggen, die zijn niet nodig.

Ook maken we een ziekenhuis- en bevalplan. De vorige opname is er heel veel spanning geweest en ging er veel mis. Dat willen we niet meer. Deze opname moet rustig en vredig verlopen, het is tenslotte onze kennismaking met ons kindje. En ons kindje maakt kennis met ons en de wereld.

Bij het opstellen van de plannen krijg ik hulp van onze hypnobirthing docente en mijn psycholoog.
We bespreken de plannen met de gynaecoloog en gaan kijken op de afdeling waar ik zal worden opgenomen.
Voorspelbaarheid is voor mij fijn, evenals alles op tijd rond hebben. Dat geeft me rust.

Voor de keizersnede ga ik ook langs bij de anesthesist. Ik vind een ruggenprik erg eng en ben gevoelig om duizelig en misselijk te worden. Al mijn zorgen en angsten bespreek ik met haar. Ze stelt me gerust en krijg duidelijke uitleg. Ook bespreekt ze ieder scenario, op dat moment weet ik namelijk nog niet zeker of ik een ruggenprik mag. De opties zijn:
- Met ruggenprik, dan moet de antistolling goed geswitcht zijn en ik moet er voor de duur van de keizersnede vanaf mogen zijn. We willen geen bloeding in mijn ruggenwervel hebben natuurlijk en die kans is bij een ruggenprik het grootst.
- Onder algehele anesthesie, deze optie geeft het minst kans op bloedingen. Maar dan mis ik de geboorte van mijn kindje.

Bij beide opties mag Jelle in de operatiekamer zijn, dat is voor ons beide een geruststelling.

Ook praten we met de gynaecoloog en cardioloog over een evt. volgende zwangerschap. Hier zijn ze heel duidelijk in; Wordt ten zeerste afgeraden door mijn tromboseverleden.

Zelf willen we het risico ook niet meer nemen. In overleg (over meerdere gesprekken) kiezen we ervoor dat ik bij de keizersnede gelijk gesteriliseerd zal worden. Geen gedoe meer met anticonceptie straks.
Voor de zwangerschap was ons motto: als het gebeurt door de anticonceptie moet het zo zijn en is het kindje welkom. Een volgende zwangerschap zou een abortus betekenen. En dat willen we absoluut niet.

Inmiddels is duidelijk geworden dat ik een ruggenprik mag bij de keizersnede. Wat een opluchting. Ik zal bij de geboorte van mijn kindje zijn.

Weer terug naar de fun, er moeten nog aankopen gedaan worden. En met een drukke agenda en de zomervakantie die bijna begint blijft er nog maar 1 weekend over. Helaas voor de 2 oudere zoons van Jelle betekent dit dat ze mee moeten gaan shoppen.

We maken er een dagje uit van. We hebben nog mutsjes nodig voor bij de geboortepakjes (Ja, wij hebben 2 pakjes, 1 voor de eerste dag en 1 voor als de grote broers komen kennismaken) en de jongens helpen bij het uitkiezen. Zulk soort beslissingen nemen we democratisch door te stemmen, meestal is Papa in de minderheid tot grote hilariteit van de jongens.

En na een dag winkelen komen we terug met lakentjes, dekentjes, kruiken, mutsjes en nog veel meer. Klaar voor de komst van de baby.

En dan begint de zomervakantie. Ik ben voor het eerst sinds februari alleen thuis in mijn eigen huis, de mannen zijn een week kamperen in Frankrijk (en wonen een feest van een vriend bij). Ik geniet van deze week.
Als de mannen weer terug zijn hebben we nog fijne dagen met elkaar, als de jongens naar hun moeder zijn hebben Jelle en ik nog 1 weekje samen voor ik weer word opgenomen.

Naar de opname kijk ik niet uit, de vorige keer ging zoveel mis. Ik hoop dat mijn ziekenhuis- en bevalplan goed werken en dat we een rustige opname gaan krijgen. Maar voor het zover is hebben we nog vakantie.

We kunnen de gordijnen ophalen voor de babykamer, zo leuk. Jelle hangt ze ook gelijk op.
Het kamertje is nu zo goed als af, klaar voor de baby.

Een dag later begint het bij mij te kriebelen. De gipsbuik die we in onze week samen zouden maken moet NU gemaakt worden! En de adressenlijst voor de geboortekaartjes moet ook compleet gemaakt worden! Jelle moppert, we hebben namelijk nog tijd zat om dit te gaan doen. Maar mijn hormonen zijn onverbiddelijk; Het moet NU. Tja, daar kan Jelle geen nee tegen zeggen.

En zo hebben we een gezellig drukke dag. We bakken brownies, ronden de adressenlijst af, maken de gipsbuik en 's avonds doen we met elkaar een spel. Na het spel zijn we allemaal moe, laten de boel de boel en gaan lekker naar bed.

Rond 01:00 's nachts moet ik zoals gewoonlijk plassen. Maar ik blijf druppelen. Dat is gek. Ik kantel mijn bekken een aantal keer en het druppelen lijkt te stoppen. Voor de zekerheid doe ik een inlegkruisje in.
Ik eet nog even wat en ga toch nog een keer op de wc zitten. Er komt weer vocht.

Ik vertrouw het niet en ga Jelle wakker maken; Lief, ik denk dat mijn vliezen zijn gebroken............