Voor de 2e ronde op het wachtbankje #7

Het is mij een hele week gelukt het los te laten maar nu de 1e week voorbij is begint het wachten mij weer op te breken en ben ik er te veel mee bezig.

We kwamen net als de vorige keer een half uur te vroeg aan, en dit moest ook wel want anders was ik te laat voor mn oppassen dezelfde dag. 

Eenmaal binnen ons netjes gemeld bij de balie en met mn vrouw en de kleine heerlijk gaan spelen in de wachtkamer.

Voor ik het wist was ik aan de beurt, dit keer hadden we een hele vrolijke verpleegster die ons nog herkende van toen we er voor mn vrouw dr inseminaties waren echt heel leuk dus.

We gingen aan tafel zitten en ze vroeg ons of we nog steeds de nr 1 donor wilde waarop ons antwoord natuurlijk ja was.

Terwijl ze weg liep had ik het met mn vrouw over dat ik de speculum de vorige keer zo ontzettend naar vond

En dat ik het toch maar ging aangeven omdat ik niet wil dat zo'n bijzondere gebeurtenis een heel negatief beladen ding word.

Dus toen ze terug kwam het aangegeven en ze kwam met een antwoord dat ik niet had verwacht.

"Goed dat u het aangeeft, misschien vind u het fijn de nieuwe te proberen we hebben er nu eentje van plastic deze is fijner en smaller en we hebben tot nu toe alleen maar positieve berichten ervan terug gehoord."

Gelukkig was ik hierdoor alweer een stuk meer gerustgesteld en ze liet hem ook nog even zien, en toen die erin gebracht werd deed het zeer maar ik hield hier rekening mee en probeerde te ontspannen.

Mn vrouw mocht ook deze keer de zaadjes inbrengen, en toen kon dat ellendige ding er weer uit YES!

We mochten na 10 min de kamer uit en we liepen langs de balie er werd nog een succes toegeworpen door de verpleegster en door degene die ons had geholpen dat ik maar lekker moest gaan broeden.

Eenmaal buiten moesten mn vrouw en ik hier enorm om lachen. 

De vorige keer had ik best veel napijn na dat ding, maar deze keer zodra ik na de 10 minuten weer ging lopen voelde ik er niks meer van wat was dit een opluchting!

Ik voelde me na de inseminatie echt euforisch, ik had een soort van vlinders in mn buik en voelde mij echt goed. 

Dit gevoel is de hele tijd gebleven, en merk weer kleine dingetjes maar ga er niet bij stilstaan.

En deze blog is ook even een manier om het weer in de ijskast te zetten en op het wachtbankje te gaan zitten en zoveel mogelijk afleiding te zoeken.

Bedankt voor het lezen en volgen en de spontane reacties ik waardeer het heel erg.