Voel je fijn bij de Verloskundige

Hi, ik ben Juliana ben inmiddels 24 jaar oud en bevallen van m’n lieve zoontje Xavi. Toen ik dit schreef was ik 23 jaar en Mommy to be zo bijzonder! Om dat te hebben mogen meemaken. Mijn verhaal: het is datum tijd) als mijn vriend en ik voor het eerst naar de verloskundige praktijk in Doetichem gaan. God wat was dat spannend. Bedoel: zou de baby bewegen, zou het hartje wel kloppen en is alles in orde. Hoeveel baby’s zitten er in m’n buik. Wel tien tallen vragen spoken er die dag door m’n hoofd. Zo ontzettend spannend allemaal. Dan is het op eens zo ver we worden naar binnen geroepen. Gelukkig mocht mijn man mee ivm Corona. Eenmaal binnen lacht de mevrouw uit wat we gaan doen en dat ze en invalster is omdat, er collega’s met vakantie zijn. Ik ga op het bed liggen en tot onze verbazing zagen we niks. Op zo’n moment gaat er weer van alles door je hoofd. De vrouw vroeg of ze de inwendige echo apparaat mocht gebruiken en we waarschijnlijk zo wel wat zouden zien. Met mijn ervaring vond ik dat dood eng maar, wil de toch wel echt weten hoe het met de baby in m’n buik is.

Zo gezegd is zo gedaan. Ze pakt de inwendige echo brengt het naar binnen. En dan zien we het er groeit echt een levende baby in m’n buik. Met geen woorden uit te leggen wat ik toen voelde en dacht. We zagen een mooi kloppend hartje zo geweldig en bijzonder! Ze kon me opdat moment nog niet vertellen hoeveel weken ik was etc. Daarvoor moesten we andere keer terug komen. We kregen nog een paar hele mooie foto’s mee. Dat was m’n aller eerste ontmoeting met de baby. Waar van we toen nog helemaal geen naam hadden en of wisten wat het zou gaan worden. De keren er na natuurlijk fijn om te zien en horen of het goed gaat. We kwamen met een vrouw in gesprek tijdens onze intake gesprek. Ze stelde veel vragen en uit eindelijk bleek dat de kleine baby aan de grote kant was. Ook met mijn nare ervaring uit het verleden. Leek het haar verstandig dat we een gesprek zouden hebben in het ziekenhuis met een vrouw die mij/ons kon helpen eventueel. Ook omdat, de baby groot was ik best klein… leek het haar verstandig dat de baby wellicht eerder gehaald zou gaan worden. Om nog slechtere ervaringen te ver komen. Op dat moment vond ik dat niet heel erg prettig idee.. voor me zelf zulke mensen vertrouwen etc is al een heel ding. Net zwanger zijn nieuwe mensen in de praktijk leren kennen was al zo veel. Vond eigenlijk überhaupt de service minder met mijn wat mindere ervaringen waar door ik niet vaak maar, zeker wel 2/3 x verdeeld over 13 weken had gebeld omdat, ik bloed was verloren of dingen niet vertrouwde. Bedoel ik werd voor het eerst moeder en wat wist ik er eigenlijk nou van… ja beat veel maar, op het moment dat jou zo iets over komt. Er gebeurt al zo veel in een zwangerschap! Telkens als ik of m’n man belde met zorgen, werden we simpel weg best snel en onvriendelijk afgewimpeld. Met: komt goed en er is niks en mevrouw u bent waarschijnlijk te over bezorgd. Uit eindelijk was het zo… maar toch je hoort zo veel om je heen. Enigste wat je wilt is dat alles goed zit toch?!

Dan de stres die van uit familie leden bij kwam kijken mensen met een ongezouten meningen. Dat terzijde ben ik als nog, naar het gesprek gegaan met een begeleider. Wat ik dus echt niet achter stond en dood eng vond.

De reden daar van was grotendeels mijn verleden. Kijk een ieder heeft zo zijn dingen nou ik ook. Maar was dan ook zeker van mening verleden is verleden en wil daar liever niet aan terug denken of dat hulpverleners daar door een verkeerde indrukken zouden krijgen.

Voorgaand het gesprek kreeg ik te horen want, was namelijk niet alleen gegaan en ook niet met m’n vriend toen nog. We zijn inmiddels getrouwd.

Ik kreeg dus te horen dat ik niet teveel moest zeggen en zat zij en de arts het gesprek aan zouden gaan. Dat vond ik meteen vreemd. Achteraf weet ik dat het goed bedoelt wat en er was van te voren niks concreets besproken. Eenmaal in het gesprek kreeg ik van allerlei vragen van hoe oud ik was tot over mijn verleden. Van begin tot eind voelde ik me nier fijn. Na het gesprek mijn moeder meteen gebeld. Want ik kreeg te horen dat ik met een heel anders doel na het gesprek was gestuurd, echt ik snapte er niks van. Het kwam er uit eindelijk op neer dat de verloskundige praktijk nona uit Doetinchem me had verwezen omdat, zij twijfelde aan ons (Remco en mij) capaciteiten als ouders. Om dat te horen vond ik vreselijk en begreep ik niks van. Heb er over gehad met mijn moeder en ook destijds met de gene die mee was en ook zeker met de praktijk. Waar op ik te horen kreeg dat het niet waar was. Ik zo naïef dat ik was en met m’n domme kop. Geloofde dat! Zo dom! Uiteindelijk er achter komen dat het dus wel degelijk waar was dat ze me voor die reden had door gestuurd. Ik was zo boos, aangeslagen en verdrietig. Uiteindelijk dan met Remco besloten om daar maar, weg te gaan want ik ben van mening dat als je bij een verloskundige bent. Je ze moet kunnen vertrouwen! Zo gezegd zo gedaan. Wij op zoek in Doetichem naar een andere praktijk. Zo kwamen we terecht bij Sytske een super lieve vrouw met een eenmanspraktijk. Wat voel de ik me daar fijn! Van af dag en echt waar. Hoe ik er achter kwam. Op het moment dat ik een nieuwe praktijk had gekozen. Werd de verloskundige van Nona super boos. Ook op Sytske ze kreeg een boze mail… over dat ik in het ziekenhuis moest blijven en zeker nier naar een andere praktijk mocht. Dat is toch ongelofelijk dat mensen daar zo op kunnen reageren. Laat ik duidelijk zijn. Het is jouw keus jouw zwangerschap! Jij moet je hoe dan ook fijn voelen!

Waar ik naar toe wil met mijn verhaal.

Welk verloskundige je ook uitzoekt en of kiest voel van te voren of je er fijn bij voelt. Je verhaal kwijt kunt en ook als jij het gevoel hebt dat het niet goed gaat met de baby je op tijd aan klopt je, je nergens voor hoeft te schamen! Als het goed voelt moet je terecht kunnen bij je verloskundige ook met gekke, domme en of onzekere dingen. Het hoort er eenmaal bij en is heel erg normaal. Dat moet zeker kunnen en mogen! Mocht dat niet het geval zijn je vrij bent een ander te kiezen. Verloskundige/ gynaecoloog zijn heel erg belangrijk tijdens je zwangerschap en bevalling! Merk bij mij zelf en om mij heen dat het lastig is om te zeggen als je je ergens niet fijn voelt terwijl. Ik van mening ben dat het een fijne ervaring hoort te zijn. Gezien nogmaals het jouw zwangerschap is, jij de gene bent die moet gaan bevallen! En dan helpt het niet als de vrouw/ meneer  die je gedurende de zwanger begeleid je niet mag en nog belangrijker er totaal geen klik is. 

Ik hoop hier mensen mee te helpen en dat ze wat kunnen met mijn verhaal.

Iedereen die zwanger is een virtuele hugg

Liefs, Juliana