Vierling?

Solo los más fuertes sobreviven

“Alleen de sterkste overleven”

Overtijd,

In maart 2016 was ik overtijd. Ik heb snel een zwangerschapstest gehaald. En jawel daar verscheen het streepje. Zwanger. Ik belde gelijk mijn vriend op. We waren door het dolle heen. Super blij en meer dan welkom!

9 weken en 3 dagen,

13 april 2016. Om 20:00 uur mochten wij dan eindelijk ons kleine wondertje voor het eerst zien. Ik was heel erg gespannen. Samen met mijn vriend reed ik naar de verloskundige praktijk. Mijn vriend maakte nog een grapje: “Am misschien is het wel een tweeling?” Waarop ik lachend zei: “nee joh, dan was ik nu al een stuk dikker geweest!”

Onduidelijkheid,

He he, na een kort intakegesprek met de verloskundige mocht ik eindelijk gaan liggen. De verloskundige gaf aan dat zij weinig kon zien op de echo. Huh dacht ik gelijk. Wat dan? Ik had toch echt meerdere positieve testen? Er ging echt van alles door mijn hoofd. Mijn vriend pakte mijn hand. De verloskundige stelde voor om een inwendige echo te maken, pfoe gelukkig. Mijn placenta lag er alleen maar voor. Nog niks aan het handje. En toen… Er viel een totale stilte. Mijn vriend wees naar het scherm en zei verbaasd: “zie ik nou twee vruchtzakjes?”. Wat een oplettendheid heeft die man, mij was niks opgevallen. De verloskundige antwoorden. Zij zag er zelfs drie! Mijn hart sloeg over. Drie? Ik had over veel dingen nagedacht, maar over een drieling eigenlijk nog niet. Maar toen ze verder keek voegde zij: “Oh ik zie het, drie vruchtzakjes, vier baby’s” eraan toe. Een meerling (drie-eiige vierling). Ik schrok enorm!

Vier baby’s? Hoe ga je die voeden? Hoe ga je daarmee op pad? Hoe zorg je ervoor dat zij alle vier gaan slapen? Ik kon heel even niet meer helder nadenken. Mijn verloskundige had dit in 35 jaar tijd nog nooit gezien. Zij vroeg mij of zij er een filmpje van mocht maken voor de universiteit waar zij les geeft.

Vier vruchtjes,

Ik was zwanger van een één-eiige tweeling en een twee-eiige tweeling! Na wat verder onderzoek kwam de verloskundige erachter dat de één-eiige tweeling niet was gegroeid. Het was zeer waarschijnlijk dat zij nooit levensvatbaar waren. Ik kende de baby’s nog niet, maar voelde toch ineens een soort verdriet en verlies tegelijk. Toen zij verder begon over de twee-eiige tweeling was ik bang. Het zal toch niet? Een vruchtje was iets kleiner dan de ander. De verloskundige kon hier nu nog niets over zeggen en wij moesten over twee weken weer terugkomen. Dan zouden we kunnen luisteren naar de hartjes. Kunnen. Ik was ergens heel erg bang dat er niets te horen zou zijn.

11 weken en twee dagen,

Er was één vruchtje gegroeid. De andere dus toch ook niet. Weer een soort verdriet maar tegelijkertijd blijdschap! Het laatste vruchtje maakte het goed, het zag er gezond uit.

Zwangerschap,

Alle vier de vruchtjes zijn de gehele zwangerschap bij mij blijven zitten. Het kon geen kwaad, maar voelde soms wel gek. Mijn lichaam was bezig met het ontwikkelen van een mini mensje én ondertussen met het afbreken van een zwangerschap. Hierdoor was ik extreem moe. Ik sliep tussen de 15 en 20 weken vaak wel 15 uur per dag. Er was mij verteld dat ik bloed kon verliezen, als onderdeel van het afbreken van de zwangerschap. Toch zijn de vruchtzakjes blijven zitten in de placenta. Tijdens mijn bevalling zijn deze mee gekomen. Samen met mijn prachtige meisje: Carmen.

“4 kindjes om van te houden en 1 kindje om voor te zorgen”

Liefs, Amber