Verlof en het eerste bezoek aan de gyneacoloog (#15)

Deel 15 in onze reis naar een broertje of zusje voor onze dochter.

Met 36 weken zwangerschap ga ik met verlof. Ik trakteer mijn leerlingen en wordt verwend met allemaal cadeautjes. Het grote genieten gaat beginnen. Alle babyspulletjes kunnen gewassen en gestreken gaan worden. Het kamertje in orde gemaakt. Ik heb er zin in.

Waar ik minder zin in heb is om naar de gyneacoloog te gaan. Bij dochterlief had ik vanaf 36 weken een te hoge bloeddruk. Ik ben bang dat het weer zo zal gaan. Eigenlijk zit ik mijn hele zwangerschap al te wachten op het bericht dat het weer mis is. Elke bloeddrukmeting is spannend. De overdracht naar de gyneacoloog is onvermijdelijk vanwege de keizersnee bij dochterlief. Natuurlijk ga ik voor veiligheid boven alles. 

Tijdens de eerste controle bij de gynaecoloog worden alle risico's besproken: zoveel procent kans op een scheur in je baarmoeder, zoveel procent kans op het overlijden van de baby, etc, niet echt vrolijke berichten maar het is niet dat ik nu nog terug kan. Zoonlief is gemaakt en gaat binnenkort geboren worden. Ondanks alle risico's. We bespreken mijn wens voor een natuurlijke bevalling. Bij dochterlief is het niet gelukt maar dit wijten ze aan de kunstmatige opwekking (lees ook mijn vorige blog: a trip down memory lane). Er zijn verder geen redenen gevonden om aan te nemen dat ik niet vaginaal zou kunnen bevallen. Inleiden zullen ze deze keer niet zo snel doen omdat het de kans op scheuren van het litteken vergroot en het verleden laat zien dat het bij mij niet werkt en dus een grotere kans op een keizersnee. Ik vind het helemaal prima. Het enige waar ik bang voor ben is dat ik drie dagen lig te bevallen en dan alsnog helemaal uitgeput op de ok terecht kom. Maar volgens mijn man mag ik zo niet denken. 

Ik krijg nog een groeiecho en broertje is opnieuw veeeeel te groot. Er wordt zelfs overwogen om broertje al met 38 weken te halen (ondanks de risico's). Dit gaan ze overleggen.

Dan mijn bloeddruk... 

Ja hoor, te hoog! Niet exorbitant maar wel aanzienlijk hoger dan voorheen. Omdat ik een hoge bloeddruk had tijdens mijn vorige zwangerschap zijn ze streng. Ik mag meteen door naar het lab. Plasje inleveren en bloed prikken. De volgende dag krijg ik de uitslag en nog een dag later moet ik weer terugkomen voor opnieuw een bloeddruk meting. 

Thuis gekomen lap ik nog snel even de ramen op de eerste verdieping. Als ik echt een hoge bloeddruk heb zal ik de rest van mijn verlof op de bank zitten (voor zover dat kan met een rondrennende peuter). Mijn buurvrouw ziet me met mijn dikke buik op het dak staan en vraagt of ik last heb van nesteldrang. Manlief is niet tevreden met het feit dat ik hoogzwanger de ramen aan de buitenkant sta te lappen. Ik zie het probleem niet zo.   

Gelukkig is de uitslag de volgende dag goed. Er zijn geen afwijkingen gevonden in mijn bloed of urine. Ik heb (nog) geen zwangerschapsvergiftiging. Ik ben opgelucht maar niet blij. Hoe zal dit verder gaan?