Verlies zonder kennen

Je leefde in mij, die korte tijd

in mijn buik, in mijn hart, in mijn dromen

je leefde in onze fantasie

het beste wat ons was overkomen

Je leefde tussen ons

als een mooi avontuur

als de kusjes op mijn buik

als geluk van korte duur

Je gaf ons al zoveel,

om naar uit te kijken

om het mooie te zien,

om iets te delen

om naartoe te werken

Je was de vorm van onze liefde,

een bijna tastbaar gevoel

Je was zo dicht als wij konden komen

tot elkaar

Je was de beelden in ons hoofd,

de hoop en glimlachen,

het groeiend enthousiasme

het warme, kalme gevoel

Je was al zoveel meer

dan je fysiek was

Je was verlies zonder kennen,

en een stukje van ons hart.